Ете, вати времето, веќе сака да се брка некоа работа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Секој од нас до задишување брза да ги стигне дуќаните отворени за да купи тоа што му треба за денеска, тоа што одамна веќе сака да го купи или тоа што би го купил.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Тогаш, зошто не ме уби на операција, кога веќе сакаше да го сториш тоа?
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ако тој веќе сакаше да се ослободи од неа...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Но таа јаснотија ништо не менуваше во светот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Подждригнувајќи, одеше кон својот гроб но на чуден начин веќе сакаше така да живее, да живее во самодоволно лешинство.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Или, доколку веќе сака некаде да се смести, секој е слободен да избере идентитет што му одговара - постоечки или некој сосема нов.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во виртуелниот простор никој не може да биде препознаен и класифициран според бојата на кожата, полот, националноста, староста...
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
И кога веќе сакал со грчот на прстите од еден замав да ѝ ја отвори кошулата на градите, да биде еден нов Арсо со друга Фиданка, знаел дека и самиот не е без сведок.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во огнот на неговото самоуништување умирала младата птица на пролетта.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Мамо, а мене? – прашува Зоки и веќе сака да плаче.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Што се однесува до твојата Партија дозволи да ти речам дека таа ги заборава дури и оние кои ја крепеа. Инаку, кога веќе сакаш да знаеш, јас ја почитувам.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ако не беше така немаше да те почитувам ни тебе.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
На Акакиј Акакиевич тоа веднаш му стана јасно и веќе сакаше, како што се вели, да му ги покаже петиците, но работата веќе беше започната.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Или, доколку веќе сака да се смести, самиот може да си го избере идентитетот што му одговара - некој постоечки или сосема нов.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Веќе никој не е врзан за физичките карактеристики доделени од природата, никој не мора да биде врзан со јажињата на традицијата - оваа комуникација не ги познава границите наметнати со културната и политичка хегемонија.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)