Штом веќе моите емоции не реагираат, штом е отсутна мојата вообразба, тогаш треба да пофатам директно со прстите, да ја опечам раката.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Како направил и што направил не знам, ама сега веќе мојот народ ни верува ни ја применува поговорката: Да му цркне козата на комшијата.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Ситуацијата е веќе алармантна, се разбуди и бебето и сега веќе мојот дом-лудница може да го смири единствено Маџиде, која влетува дома и се зафаќа со сите одеднаш.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)