грдо (прил.) - звучи (гл.)

Се разбира дека се шегувам? Крадец на сопствената радост! Нели, грдо звучи!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како ќе се погледнев во огледалото што го немав, да постапев така?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А и грдо звучи, на две столчиња седи, кога ќе рече некој, а едно чудо моми застанати простум, без никакви шанси.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)