далеку (прил.) - зад (предл.)

Дали ќе успее уште еднаш да ги премери силите со оние што почнуваат некогаш заедно со него, но беа поталентирани ли, поиздржливи ли, посреќни, и го оставија далеку зад себе?
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Зборот има големи очи, помисли, тој гледа далеку зад себеси...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Му пречеше поради нешто сенката што ја фрлаа запалените свешти и се определи одново за светлината на зборовите и забележа на нивната светлина - неговата сенка веќе исчезнуваше...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Сакав да ти влезам во очите, далеку зад зениците, да го пресретнам одразот на восприеменото додека сѐ уште е наопаку, пред да се заврти, пред да ме рефлектира застаната на тлото.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Во неговите песни извираше и се разлеваше гнев, закана и верба на луѓето од неговата земја, оставена далеку зад морето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кон него сега се придржуваа и другите два, ја бодеа ноќта некаде далеку зад врнежот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сите илјади и уште триста илјади играчки, што врвулат таму далеку зад нив, поклонувајќи се, канеа со насолзени очи: - Еве сум, земи ме, колку сакаш, играј ме....
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
И само кога ќе ѝ ја споменев Сара, се насмевнуваше со насмевка каква што имаат оние кои се помириле со пустошот во кој се претворил нивниот живот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Погледот ѝ луташе некаде далеку, далеку зад ѕидот во кој гледаше, дури и кога ќе ѝ ја допрев раката и ќе ја прашав „Ме слушаш ли, Клара?,“ таа остануваше отсутна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го почувствував мирисот на морето и дури и го видов, далеку зад ритчињата на југ. Лебдеев како птица.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)