добро (прил.) - е (гл.)

- Добро е што ме виде инаку, не знам, оние бугарски кучиња ако те најдеа ќе те стрелаа...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Добро е тоа, но има еден проблем, ти старецу можеш да си одиш, ама момчево ќе остане со нас да ни ги спаси овците.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Оттаму се смее мојата сестра со искрена и добронамерна смеа, ако токму неа, не успеав да ја врзам во брачни врски, како ни себе си; за неа само еден Господ знае зошто, за себе знам: имав добар избраник, немав асална цасаментера, не бидува сам да си шадхан за себе.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Добро ли е?“ - вели сестра ми која ме знае како дишам.  „Добро е“, ѝ велам, „ќе даде Севишниот ќе ги врзам и нив, кутрите чедни души!
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Вечерта воспитачот ме запре во ходникот, ме чепна со прст преку носот и ми рече: „Добро е, мали.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Добро е што жена му не му пожелува успех во играта, сега тоа би звучело иронично.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но добро е што стасаа на време.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Хм, добро е, - реков. - Ќе го нацртам и јас. Стави го на средина.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Добро е, - рече, - добро се сврши, уф! - просто офна тој, па стана и почна да се валка низ тревата, да кубе папрат, да клоца со нозете, да се смее.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Па и тие се обични луѓе, дедо. Дури добро е што се професори.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
На усниве, во мислата, врз душава се втиснати буквите на твојот неизречен збор и велам - добро е.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Добро е што вели Никола, вели Коте Ризески, да го потпишеме писмото, да се здоговориме за одењето во Прилеп и да се разотидеме по дома.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ова вклучува идентификација на настаните и искуствата кои имаат помалку директна врска со него.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Набрзо наоѓа куфер, го празни од силната облека и почнува со најголема концентрација да ги брои и реди парите во него.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Исто како и при примената на скорешните настани, добро е да се ангажираат, како коавтори, други индивидуи кои историски учествувале во формирањето и дистрибуцијата на доминантната нарација која се отфрла во овој процес на ре-авторизација.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
-12 583 000 ДМ., добро е добро - потпевнува Фјодор и полн со љубов го штипнува овенатиот образ на неговиот пр. сликар. Отрчува во клозетот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Да, добро е, нека ти напише мајка ти оправдание.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Миракула Божја го поштеди Филозофот, и тој слезе меѓу нас, на земјата што бевме, и рече: „Сѐ е умножено верно и добро е умножението“. И тоа се случи патем.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во меѓувреме, добро е читателите самите да ја погледнат сцената.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Добро е, во космосот сепак има некаков ред време дур ѓубрето се трупа, и време кога тоа треба да се собере.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Добро е смислено тоа со декадите. Кога ќе наполниш 10 е 1:0 за тебе во однос на животот.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Точно, токму така беше... Така беше и добро е да е запишано.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Мнозина може ќе речат оти вистина добро е човек да се позамисли над прашањата засегнати во оваа книга, но сега уште не му е времето.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа бил миг што еднаш во годината се јавува: наеднаш од две страни зачикчирикале две птици исплакнувајќи си ги грлата со сончева гаргара; потоа попукале сите возможни пупки на дрвјата и на грмушките, бело, жолто и румено, и го поплавиле светот со сладок мирис од кој и лицата на старците се измазнувале; и потоа од проѕирните далечини како да надошле златни потоци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во тој миг и каменот се покрил со лилави сенки на соништа, под чија топлина луѓето пееле здружено восхитувајќи се од решителноста на жените - добро е, од такви мајки се раѓаат јуначиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Добро, добро е, многу добро што успеав да го навлечам да се исповеда.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Добро е што врне, вели Гоше Љубин, барем цевките нема да ни се усвитат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Добро е што не попуштив... И никогаш нема да попуштам...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Дури по вториот удар на екранот се појавија молњи кои ја сечеа правата линија. - Добро е! Се враќа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- А твоите? - Ма, добро е што тој ден татко ми е на смена, а мајка ми ќе ја убедам да не ме испраќа дури до улица.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Добро е докторе, но ми пропадна уште едно шетање.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Добро е што уште не влегол во куќава.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Добро е, Јана! На крајот сѐ добро се заврши.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Добро е што побрзав зашто ќе ми го земеа од пред носот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Само му рече: „Добро е што остана жив...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ама добро е шо и покрај то, Франција му останва сојузник на Британија.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Добро е што пиштолот што го држи не е вистински, помисли Винстон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Добро е, почнуваш да размислуваш онака како што ти налага ситуацијата. Полека стануваш еден од нас Алек.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
1. ВИСТИНАТА Е СВЕТЛИНА НА ДУХОТ - затоа ли ние и не си гледаме в очи, добро е што уште нѐ служи бар слухот: слушаме грамофонски, не надгробни плочи...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
7. РАНИ КУЧЕ ДА ТЕ ЛАЕ - добро е, пак, што не те и каса, кој такво куче да израни знаел ќе знае и пред него да вјаса...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Се фатив како давеник за сламка и си реков: „Добро е, и тоа е нешто, нема да ми отиде сега“.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Добро е да се создава, да се мечтае, велеше мудрецот, но мечтаењето е меч со две острици: многу болни на мечтаењето му го должат своето оздравување, но и многу здрави - своето разболување...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Добро е што не ме притисна малку повеќе па ќе морав и сонот да ѝ го кажувам во кој ја видов Пелагија а таа мене не ме виде, не само што ќе се прашуваше себе си гласно како можело да ти влезе во сонот и да не те види, туку и во неа ќе го наголемеше сомнежот околу тоа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Добро е што го остави големиот внук да го брани најубавото место.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Добро е што ништо не е симнато од нивниот вагон, ама кога во еден замав ја качува својата снага во отворот на вратата, открива дека речиси сите се будни, облечени, прибрани.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Мразот го скршив и од предметот пеење кога морав да пеам соло што се вели пред самиот класен, оти, иако се изнасмееја сите, а и тој, сепак не ми стави слаба оцена. Како за почеток, вели, добро е!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Добро е и дечињана да ги прошетам во што поголем круг, дури и околу фабрикана!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Добро е барем што се зборува за пристапот на поединецот, но не сум сигурен дека тоа ќе се случи во таков облик.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
КОСТАДИН: Е, време им е... Добро е кој ги има...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СИМКА: (Подземајќи ги филџаните). Наздравје!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Еве оваа, на пример: - Ало, фамилијо... живи ли сте? - Ало, Мико. Како е? - Па добро е.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Чувствував одвратен страв кога требаше да се враќам во Пасажот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Испушта извонреден крик: „Помош! Помагајте!“, се дере...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И такви заебанции!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Легнувам малку на клупата... Има ќумбе до неа... Добро е... Темно е...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Оваа ти е Хортанса!... Сигурно! Готово! Таа е!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Го мавам на подот... Станува црвен... Рика... Добро е!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Чекалната е отворена... Ах, добро е!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сите пари за трамвај ги трошев на пиво...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Звукот живее со ѕвездите и живее свој живот. И добро е што е тоа Марија?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
И добро е што е така, добро е што предметите живеат однатре и уживаат што нашето око ги прима вкочането.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Добро е“, рече богословот. „Ја мениме скалата на социјалната статистика. Двајца селани повеќе.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Добро е. Не се жалам.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
„Добро е! - помисли Трајче. - Кога може главата, ќе може и телото да се провре, но како да се спуштам долу...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Како да ни вели: Оди ли? Е, добро е кога добро оди! Но ние не подзастануваме.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Немаме дури ни храброст да ги прашаме испраќачите на ваквите пораки дали навистина сакале нешто да ни речат?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Убаво е да се вдишува воздухот и добро е да се чувствува сонцето со кожата, како со својата топлина продира сѐ подлабоко, и добро е да се чувствува градбата на костурот, прекрасната конструкција скриена длабоко во топлото месо, и добро е да се чујат гласови многу почисти и многу побрзи од оние во каменените длабини на бунарот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Добро е да се чинат сите тие работи по десет илјади години.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Чекорам, и добро е тоа, да се чекори. Стојам високо, долг е патот до долу, до земјата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Оди на лекар, прегледај се.“ Кимнувам со главата и добро е тоа, да се кимне со главата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ако сакаш кафе, јас баш немам време. Следниот вторник: Добро е, добро.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Особено она за сликарката. Како вовед.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Добро е, - се насмевна сега бабата, - нашиот Зоки веќе знае што е жешка супа.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Зборовите се за арч. Само за тоа. Не се шегувам. Постојат такви зборови.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Добро е што овие глупости не ги слушаш. Којзнае што ќе си помислеше. А можеби и ништо немаше да си помислиш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сепак, добро е, си реков, што искористив толку тоалетна хартија.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Добро е што тргаат оџаците, што не го враќаат чадот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Добро е што сме криви само за исто, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но добро е што ги нема, оти ако видат дека јадеш, ќе те натераат да повратиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- На добро е ами како. Зар да го извалкаме образот на нашиот татко Добре, најдобриот човек на светот!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Добро е што си отиде. Секогаш кога го гледам ми се чини дека нешто многу смрди наоколу...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ова е за Андреја. Добро е за општа култура.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Добро е што поскоро да го види мајстор“, рече.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Си помислив, добро е ќе одморам малце, а притоа нема да ме мачи помислата дека ќе пропуштам уште еден ден сончање и пливање.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)