Претседателот остана долго неподвижен, потих од темнината. Тишината го зголемуваше она во него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Соколе останува уште долго неподвижен така како што беше задремал, како да нејќе да ги отресе од себе последните мрвки од сонот.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
И така замислен, гологлав и подведнат, остана долго неподвижен.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)