Бојан, иако без поголемо животно искуство, донекаде можеше да ја разбере оваа мисла на дедо Иван.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Па, сепак, во тоа што Јанечските го кажуваа за Бошета и за ајдутинот само донекаде можеше да се верува, само дотолку што навистина Боше нивни беше заминат од Потковицата, што навистина, себап со неговото заминување, Тахир бег Јаузоски се стори со царски коњ, и што навистина едно чупале, дотогаш ни видено ниту чуено, преку ноќ се најде и остана да живее кај Јанчевци и во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)