Без да се дозбориме најнапред застанавме тука, за да ги разгледаме автата и да им се восхитуваме на досега невидените.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
А кога ќе се искачиш од приземјето до првиот кат, трчаш да фатиш ред и сè така до четвртиот кат.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Како нешто да те поттурнува. Се качуваш, качуваш... качуваш...
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Се отвори небото чисто, сино, измиено, светло, небаре како друго да достасало; воздухот чист, проѕирен, се прелеваше како скапоцен камен; секој предмет наоколу одсјајуваше измиен и светнат; блескаа дрвјата, цвеќињата, тревите со некоја боја досега невидена.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)