дотогаш (прил.) - ќе (чест.)

Бидејќи сè додека народњаштвото како општо чувство на општествениот живот биде доминантно (како српскиот задружно радикален и хрватскиот провинцијално средноевропски ФОЛКИШ), дотогаш ќе ги трпиме сите последици на одржување и дотирање на едно одамна насукано трупиште, во кое ајдуците и ускоците, во својство на управник на светилникот, веќе го пљачкосале и последниот златен заб од вилиците на настраданите патници. 14. 10. 1991 Маргина 36 27 Еднодимензионални народи Народ што не знае на сопствената волја да ѝ стави цивилизациска граница (да изнајде ФОРМА), кој не знае да се самосовлада во законот и правната норма, кој како единствена вредност го зема и истакнува сопственото постоење, доброволно се определува за робување самиот на себе (а тоа се најлоши ропства) и, на крајот, паѓа во опасност од билошко исчезнување.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
- Ве гледав цело време.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А дотогаш ќе се вози секогаш до шоферот, од десната страна.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Беше омажена за еден салонски магионичар, со кого што требаше да се сретне тој ден по посетата на роднините во Сарагоса.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Арно ама, претчувствувам дека нема да доживеам да го препознам и да го внесам во тајните; тој ќе се појави,ќе го покаже своето вистинско лице дури откако јас ќе умрам, и кога ќе дојде време, со вцрвенети образи, ќе застане пред своите родители и ќе каже дека му е доста од сè и единствено на што потајно се надевам е дека дотогаш ќе остане уште нешто од моите банкноти, зашто го изменив тестаментот и остатокот од имотот му го завештав на оној кој прв ќе направи очигледен знак дека е предодреден да тргне по моите стапки...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Одете, другари, а јас белки дотогаш ќе успеам да го поправам. 18 - ДОБАР ДЕН...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во ова сакам да бидам дециден, се додека сметаме дека театарот и театарскиот живот треба да го темелиме врз партиски заслужни личности, се дотогаш ќе го осиромашуваме театарскиот израз, а пораките ќе ни бидат без значење.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)