единствено (прил.) - и (сврз.)

Единствено и тој што не се чешла, туку гордо ги расфрлува кадравите перчиња по челото и по тилот и ги сокрива под нив и ушите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Некако се наруши архитектурата, секој прави како знае и умее... Но сепак е единствено и посебно.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Единствено и тогаш и подоцна, како за целиот свој живот што остана будна, и, се разбира, како секогаш закопчана одгоре додолу, тоа беше другарката Оливера Срезоска, нашиот помошник - управител.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Меѓупростор што ја потврдува љубовта. Нешто единствено и ретко.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)