еднаш (прил.) - и (сврз.)

Ами, разбери се еднаш и не праќај го аскерот да лупа за бадијала.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ама бог да прости, беше носел Стојо Корупов едно пишчолче чифте, та и тој му тргна еднаш и свика.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А Жиово е на четири километра од Витолиште и дури да пристигне Сефедин од другите села, Толе можеше навистина да му припука ноќта.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На вратата се сврте уште еднаш и окара нешто полугласно.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тревогата неусетно му го полни срцето со порив да се покаже, да се истакне, да го видат и чујат еднаш и него. Трубачот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Де јуре, јас сум во право, еднаш и засекогаш.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Потоа одмавнаа со рацете.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ги погледна двајцата уште еднаш и рече: - Деца, - рече, - штом како човек ме прашувате, како на луѓе ќе ви кажам:преку планина ни пиле не може да прелета.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Еднаш, уште еднаш и стеблото крцна.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Обиди се еднаш и не заборави: тие живеат в град, не на градилиште.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Од мојата постела во куќата во Маказар, се вѕирам во прозорецот, божем во неговата за нијанса посветла рамка ќе ги видам луѓето и настаните уште еднаш и ќе го стокмам светот во едно цело, ако е можно не во една повест, не во една реченица, туку во еден единствен збор.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во колибата сега се слушаше само придушениот плач на оној покрај ѕидот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тој воздивна уште еднаш и замолче.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
- Денко, брзо! - викна уште еднаш и се наведна над стубелот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Да имам храброст да ги држам очите и ушите отворени кога грми, можеби полесно би разбрала за што станува збор, но што можам кога се плашам и се покривам со перница преку глава секогаш кога згрмува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Еднаш и брат ми се обиде да ми објасни, па крена раце: - Ова е уште еден доказ дека девојчињата се глупави – рече и ме батали.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но, оној нерез сега заминуваше нагоре, а тој пукаше уште еднаш и знаеше дека и сега го погоди.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаеше дека тоа во оние двајца беше некаква неразбирлива желба, што ги тера сите мажи да појдат еднаш и да преспијат среде снегот, да се најдат себе си еднаш мирни среде тој снег, а после долго да прикажуваат за тоа, како за нешто големо.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој само се насмевна. А потоа ми врати и тој со прашање: „Оној што посакува да умре а притоа дури и ќе си ја навлече јамката на вратот, што ќе стори ако му се скине јажето?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Како се чувствуваш батка по оној наш слом и насилното враќање дури на појдовната точка?“, го прашав еднаш и со љубопитство чекав како ќе се постави.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Одново барај прошка за да почнеш уште еднаш и одново најди причини да не почнеш и оправдување што не си почнал.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Полека говорел за да може да го разбере по движењето на усните што сакал да каже.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ѝ рекол да се врати, го повторил тоа уште еднаш и пак уште еднаш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ох, Пелагијо! ја избакнува, ја навлажнува со солзи и качувајќи се горе, сега веќе не срамејќи се ни од Добра, ни од мајка си, ни од другите , се свртува уште еднаш и проговорува Ја враќам неговата семка во Македонија и ич не ми е гајле дали летнал со веленцето или се пикнал во некоја дупка! се притиска по мевот лесно и внимателно и потоа влегува во тисканицата, во темницата на вагонот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Не сакав да живеам во него уште еднаш и (не знаејќи дека мојот старец ќе живее во мене повторно, сеедно кога и каде) не ти реков ни збогум.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ете така ја потфатив, ѝ фрлив трње в гаќи, само за да се соземе, а потоа уште еднаш и повторив дека чевлите многу ми се допаѓаат. Ептен ги погодила!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Аман, стрико Бошко, - се помоли Мирче уште еднаш и, плашејќи се да не додева, стана си отиде.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Луман, налутен, го удри Мирчета со нога уште еднаш и рече: - Да запаметите како не се давало на Лумана арамијата...
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А Гоцета Делчев го видел само еднаш и малку знаеше за него освен она што го имаше чуено.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Во себе помисли, уште еднаш и уште еднаш, тивко: Насмевката, убавата Насмевка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Јас напнувам уште еднаш и нешто како да ми се скина, како да ми се одврза од трбушката.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го џвакаш лебот, а ко слама да џвакаш. Мора да чпараш, душа да вртиш. А не е еднаш и двапати.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
а кога ќе излезеш на горниот крај од планината, долу веќе нова шума пролистала, млада младица, кревка, марула, други ластари се подале и ти само се преместуваш и пак јадеш, само по една широка бука за сенка си оставаш, и јас не сакам така да мислам, вели Стеван Докуз ама нешто ме тера, којзнае во која длабина е скриено тоа што ме тера, дали некаде во мевот, или уште подалеку и подлабоко, а јадењето не е еднаш и не е за еднаш, кога би можело да се најадеш само еднаш и тоа цел живот да ти држи, сто години да не мислиш за јадење, само си работиш, ама зошто да работиш тогаш, си мислам, што ќе правиш со сработеното, ќе се чешкаш, ќе се чешлаш, и зошто ќе ти служи устата, зар само за да ја поганиш, и таа треба со нешто да се подмачкува, да се проветрува, ќе ти скапат забите од неџвакање, од неработа, ќе ти фати пајажина, вели Стеван Докуз и џвака некое чкорче, го толчи, го цеди, а јадењето никогаш не му се познава, никаде да му се види јадењето, дали нешто во него му го јадеше, дали за два-тројца јадеше или му го земаше некој црвец, некој скриен молец во него или некоја друга заседната болест,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)