Телото е приморано на нужното прифаќање на есенцијалната интерсубјективност.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Загатка е што моето тело едновремено гледа и станува видено.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Гледајќи се себе таа едновремено гледа како другите ја гледаат.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Со соголувањето и дословноста на репрезентацијата на „женското“ се создава критички потенцијал со којшто се преиспитуваат симболичките конструкти како општествено и историски условени.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)