зошто (прил.) - не (чест.)

Зошто накај бензинската пумпа? Зошто не накај Јужниот булевар?
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
СОЊА
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Можеби пилот, светло крило, можеби оперски пејач, орач, сејач, О, да! О, не! Зошто не!?
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Зошто не го отепаш?“ му викаа луѓето на Делин.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Зошто не му речеш на тато да те однесе на лекар, други очила да ти дадат - ја прашав подавајќи ѝ ги очилата. - Зошто де, од мукает, а и татко ти е зафатен.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Затоа што нивното место не е таму, туку овде,“ одговори доктор Гете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Малечката Пелагија не ни мислеше зошто не се во исто одделение, а мајката Пелагија се почувствува дури и задоволна што ќе бидат разделени.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Така, на сѐ ја подучувам Уља: зошто не чини да ги заборави пелените надвор, а ѝ ги зајде сонцето, и како млекото да го варди од ветроштини и надворештини.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тоа сакам да знам.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Што правите вие, госпоѓо Параскева? Зјапате пред себе? Чекате да дојде време за спиење? Зошто не читате нешто?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Зошто не ти е ни свршена, ни венчана. Слушај, мајка што ти вели!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Во бараката на штабот, подигната во сенката на високи црници беше тихо, толку тихо да не се слушаше ни мува да брчне. – Значи, вие сакате да станете бригадири? ги прашаше по втор пат командантот, гледајќи ги се’ така потсмешливо или пак така им се чинеше. – А зошто не сте се пријавиле во бригадата од вашиот град?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
- Ами зошто не си, мори, прашувам и се чудам, да не сум се препознала?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Остави ме, зошто не ме оставиш? - Во грлото ти кркорат ѓаволи.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
СОЊА: Зошто не дојде. БОРИС: Заебава. Оди.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Вујкото му рекол: А бре, внуче Лазо, зошто не го приберете детето, секој ден е на гробот на мајка му, само прета околу гробот правејќи дупки. Цело село го жали.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Никој од аргатите, па ни момчето Куле, не му го знаеја алот зошто не си оди дома.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Зошто не направивте обдукција, ме прашуваа сите?
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Прашање е со колкава веродостојност и објективност, зошто не можеме да ги исклучиме емоциите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Некое вчерашно утро, „вчерашно“ од пред месец или можеби од пред половина година, часовникот мртов-ладен си застанал, па така си стои без никој жив да се погрижи зошто не работи.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
ТЕОДОС: Зошто да запре? Тоа ли е ред? Ако сум задоцнил? Ако оној Арсек...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И зошто не може да запамти што сон сони, што сон ја мори и чувствува дека паѓа врз белите веленциња и дека некој ја вика, ја тресе, ја буди, превртува и собува....
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Можеби сега ви е појасно зошто не сака да се ожени со една, не ќе смее да се преженува со онаа другата, што доаѓа по неа.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Јанко, пак викна. Ако си овде, зошто не можам да те видам?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Сношти ми рече, зошто сум легнала, вели, зошто не сум те чекала.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еден ден Малчо си одеше по улицата и си мислеше: „Зошто не сретнам сега некој старец, волшебник и тој волшебник да ми рече“.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Хм, жена, што би можела пак таа да каже за средновековните замоци, освен дека овој се сплеткал со оној, кој во чија соба ја поминал ноќта и зошто не му било удобно во сопствената соба, туку којзнае каде ...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Каде е и зошто не ја пречека? Да не му се случило нешто?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се прекрсти. „Треба да викнам некого, треба да се пријавам“, шепна како да се оправдува пред несреќниот крадец. „Треба, кога веќе оваа смрр не сака да ми ги наполни очите со земја и да ме ослепи.“ Клечеше и не знаеше зошто не може да заплаче. * ...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Зошто не ме прашаш?“ рече. „Зошто кажи?“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Не знам зошто не ѝ се допаѓаше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Со благост ме фати за мишка, можеби сакаше со допир да ми докаже.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Салиери не е ниска душа: потребна е гордост, не за да му се биде љубоморен на Моцарт, туку за да се предизвика и да се праша Господ: без да се залажуваме, зошто не сум Моцарт?
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ѓорѓија молкум седнуваше да јаде на правоаголната маса, покриена со омразениот чаршаф кој старицата го обожаваше, чуван со години; таа седнуваше спроти него, го галеше чаршафот со едната рака, како да го чисти од невидливи трошки, го набљудуваше син ѝ и му забележуваше: - Зошто не јадеш од црниот леб?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
ЈАКОВ: Зошто не твојот еп? Го заврши? НОВЕ: Работам.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Всушност, сѐ уште му се спротивставувал на стравот и се калел за дни во кои еднаш или повеќе од еднаш и самиот ќе стои под сенката на смртта и се сеќавал на суровите подбиви на некои од дружината со престарениот Симон Наконтик (така е, старецот престарел во тие дни), а пред тоа ги гледал шегаџиите како со насолзени клепки се молат пред манастирскиот олтар за мртвите, за Дмитар-Пејко, Неделко Шијак, Јане Крстин, Пеце Дановски, Борис Калпак и, секако, за запалениот Крум Арсов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Клетвата си е клетва, зошто не пазеше? Жена ти е трудна веќе осум месеци, а ти за сето време не спиеш, се сушиш, спокојство немаш.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но мајка ми - Нем ли си? Зошто не зборуваш.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Мама го отвора прозорецот. Ги прашува девојчињата: - Девојчиња, зошто не си играте со Малинка?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ужасниот проблем со неточното мерење на времето нив воопшто не ги засега.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И си реков: зошто не го удрив оној ден со бокс по муцката Фисот, кога ме исмејуваше читајќи мои стихови?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Неговиот внатрешен метеж ги обземал и другите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпосле зошто не би било така: вистината е понекогаш во уверливоста на она што ни го раскажале и во она што други го слушале од нас кога сме умееле да раскажуваме.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Без ни малку достоинство го разлеваат изворот на лакомоста, среброљубието, алчноста, зависта, предавството, љубомората, прељубата, желбата за моќ и богатство, себичноста, зошто повеќе не знаат што сакаат, нивната суетност е нелагодност на умот, нестабилност и постојан немир, без чувство за осет зошто не знаат како да ја задоволат нивната ситна душичка и светот го претвараат во пеколен амбис.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Убаво потстори во бавчата, копна, потпосади и подизрежа, ами зошто не ја искористи сета трева, ќе ја продадеше, да ги прснеше јаболката во цутот. И черешните беа втур цут.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тоа беше се уверуваше и се чудеше зошто не го обвинува лекарот со студена распламнатост во ноздрите.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не сакам да размислувам за она што со години се повторува на првиот училиштен ден!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Како Крале Марко?“ „Ами, зошто не? Ако имало еден таков, ќе да има и повеќе“.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Јас навистина и најискрено мислев дека многу убаво ѝ прилега и дека е штета што не го носи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И песната, и луѓето, и нивната цел, сѐ, и несвршената караница, се оддалечувале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Всушност, она што се чувствува, изгледа, може да се искаже единствено преку негово упорно хиперболично преглумување. ‌Мислиш дека однесувањето на ќерка ти или на љубовникот или на љубовницата кон тебе открива некакво непочитување на твојот сензибилитет?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И вака и така ме измачува.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тргнав во еуфорија кон скалата, со чувство дека сум семоќен, ја зедов (а и самиот не знаев, во тој миг, зошто ја земам), ја кренав и на ум ми дојде луда идеја: „Ако можам со моторот, зошто не би можел да стојам во воздух и со скалата?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Молчев и ги слушав далечините што говореа со гласовите на луѓето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Добро, не е виновен. Но зошто не се врати? Тоа ќе ги смири луѓето, и дружината ќе може да го продолжи патот.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некаде пред зори, замолив да влеземе под шаторот и да ми најдат една скала (донесоа една прекрасна, алуминиумска скала, одлична за еквилибристика); им ја покажав мојата циркуска точка со Петрунела, љубовникот и мажот со рогови; тие се смееја до бесвест, бараа да ја повторувам точката, и на крајот, Ина рече: „Зошто не ја изведеш таа точка неколкупати, додека сме во градот?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Па зошто не јадеш? - Така. - Денеска, ах, - рече мајката, - супава нешто многу се излади, нели Зоки? - Не, - рече Зоки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тогаш виде. „Тој прстен“, запелтечи гневно. „Тој прстен на твојата рака.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во некаква мртовечки зелена светлина што му лежела од другата страна на очите гледал танконог белец со проѕирна кожа како удира со копита крај гол куп месо на својот господар, потоа со нечујни скокови доаѓа до јама на чии запалени гранки догорува облеката на неговиот јавач, ја крева муцката кон небото и пишти со детски глас; под гранките догорува мртовецот и никој не ќе знае кога ќе му ја најде черупката дека жилата на челото била сечена - нејасна вина, ништо повеќе, грч на душата што се јавнувал само ноќе; гори мртвиот Дмитар-Пејко, коњот ја издолжува уште повеќе танката шија, копнее по сребрената 'рж на небото или му се моли на некој коњски бог да му ги исцери раните од селанските секири и колови; на жилава гранка зад карпите под кои пред тоа била дружината се мавтаат на ветар скинати узди.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зошто не ја пожали нејзината чиста верба? Беше ослабен и помрачен.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Не ги браневме. А зошто не ги браневме?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
На пример, би била добар стилист, можеби глумица или пејачка. А зошто не би била и танчерка.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се вративме во сепарето, а таму Стомачето тагуваше зошто не беше дел од главната претстава.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Љубовта ја доведе до ивицата на бездната, во која како во огледала се одразуваат грдите лица на лагите, а на дното сенките на избледените неми ветувања.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
По радосното лице на сестра ѝ, Марија сфати дека сите потајно страхувале - зошто не доаѓаше писмо од Хелвиг. Тоа не го покажувале пред неа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Зошто не може да има своја жена, наместо овие гнасни контакти во интервали од по неколку години ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мене сега повеќе ме интересира, зошто не доаѓа тој проклет детектив.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ах, поткровјето е темно, пријателско место, преполно со Времето, и ако застанеш токму во неговото средиште, мирен и исправен, со втренчен поглед, мислејќи и замислувајќи, насетувајќи го Минатото, исправајќи ги рацете пред себе за да ја почувствуваш Дамнешнината, тогаш зошто не...
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Не знам... - подигна раменици. - Не знаеш? - Не знам... - А зошто не знаеш?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Зошто не ги пуштите дома оние кои сакаат да си одат?,“ го праша Клара доктор Гете едно попладне во просторијата во која плетевме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ме бунеше само едно: зошто не ни ја доверија таа акција нам?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Зошто калуѓерот му ја стругнал тртката, зошто не носот?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Затоа е јасно зошто не ги интересира психоанализата.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Зошто се патува по невиделица, зошто не се слуша гласот на видовитата и од господа почитувана старост?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се запрашав, како сум. Што ми е. Зошто не сум добра.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Зошто не помогнеш во таа битка? Тоа е и твоја битка.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
„Зошто не?“ „Ќе нема виталност. Ќе се распадне. Ќе изврши самоубиство.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се тресел, застуденувало. - Зошто не спиеш?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ало? Што е со вас? Ало? Каде сте? Зошто не се јавувате? Ве молам, јавете ми се... Ми треба вашата помош.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
- Ох, господе, ох, господе, вели Велика, зошто не ме оставиш ни да живеам, ни да умрам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сега ми е јасно зошто не си ме разбудил цела ноќ?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
„Зошто не ?“, рече Џулија, која беше повторно будна. Тој размисли малку.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ми беше малку срам, незгодно, зошто не знаев какви луѓе се и за што треба да правам муабет.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И го потерале Мирчета да го праша зошто не јаде, да не е нешто болен, вели, и Мирче го прашал, а Бугаринот рекол: ״Секое англиско јадење за мене е отров, и додека Бугарија страда и јас нека страдам.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зошто не работиш како инџилир или доктор?“ Проклети смолари, се тргна. Ве сонувам и буден.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Единственото спокојство е надежта, дека можеби ќе те најдам и можеби ништо повеќе нема да ми изгледа толку мизерно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Зошто не помислив на тој момент?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
— Зошто не зборувате на костурски?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ИВАН: (Божем не го чул.) Зошто не ме разбуди?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ми се јавува таа после една минута велејќи дека жали зошто не може да најде такси за да ми ги прати влечките.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Зошто не измислат нешто поатрактивно, одошто тоа редење во училишниот двор и ѕвонење на училишното ѕвонче?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ами мажот ѝ, праша попот, зошто не ѝ го кажавте мажот ѝ?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Како да ми ја раскажа приказната за Бикот, што му се ругал на телето кое во својата наивност прашало зошто не влегуваат во дворот кога вратата зјае? Дали затоа дека е шарена?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Зошто станал челник на дружината, зошто не ѝ рекол на игуменијата дека пред сто или пред илјада години тој самиот, неговото срце или неговиот разум во некој друг, водел кон магли исто вакви тврдоглави човечишта и ги оставил коските под врлежи зашто без престан се судрувал со алчност и со безумност.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Зошто не можеш да го ‘поминеш‘ првото одделение?“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Зошто не и тишина Зошто не и праг Што води во домот Слично на скали Што треба да нѐ одведат до прозорецот на душата Минуваме низ запален снег Во сончево јануарско утро Белината е кладенец Црешовите цветови Доаѓаат да се огледаат во него (Аџилак на нежноста.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Немој само да им кажеш. Издери им се.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Знаеле ли тие зошто не се плаши оној кој љуби?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Е сега, зошто не научил баш сѐ, па може на раат да помине одличен, а не да се бори да поправи некоја оценка “во пет до дванаесет”, како што вели татко ми, не знам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Зошто ме влечкаш, вели, зошто не ме пушташ да си одам право дома?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се плашам да ги отворам очите, зошто не ќе те видам, Се плашам да пуштам солза, зошто потоа не ќе ја сопрам, Кревка од болка се виткам пред ветрот во денот, Се плашам ќе ме скрши и снема.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
- Зошто не објаснуваш поопширно? Ништо не разбрав, од каде сега пак јас да знам што е тоа: полово созревање?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Цупкаше од една нога на друга, облечена во црвени тренерки.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога наполнив пет години, на мојот врсник - прлето, му кладоа самар и заедно трчавме на селските магарешки натпревари... Зошто не се смеете, ре будалаци?...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Зошто не го побараш тој твој брат Сафет и не го прашаш како нѐ стрелаше од пусија“ и самиот во гнев пелтечеше Борис Калпак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Зошто не јадеш? - ме праша баба ми. - Не мисли на дедо ти, животот е пред вас.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И обиди се да не зборуваш гласно кога со никого не разговараш.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се чудел Онисифор Мечкојад, поточно не тој самиот туку како некој одамнешник да демнел од него со прашања зошто не го оставил другиот Онисифор сам да се расправа со закопот, како и пред тоа - со покојниковите претчувства и предвидувања.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Па, зошто не би го сторил тоа уште еднаш.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Посува и поковчеста отколку што ја знаеше потсетуваше на стара и строга мома од литературата на деветнаесеттиот век и беше вистинско чудо зошто не креска кога говори туку има мек и по малку тажен глас натопен со збунетост. „Вистина е“, му рече. „Јован е на лекување.“ Отец Симеон се наведна гмечејќи ја допушената цигара со врвот на својот чевол.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Понекогаш, тие денови сакав да ја прашам Марина зошто не остана да живее кај татко ѝ и кај маќеата, но се плашев да не ја разжалостам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
После го прашуваа потсмевајќи му се со селска итрина во црвените очи: „Зошто не пиеш со нас, попе?“ Шишето се лизгаше од рака до рака, се празнеше, ги извлекуваше пред нивните очи шумските ѓаволи од притаените грмушки.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Зошто не?“ „ Ох, вообичаена причина. Ми дојде порано овојпат.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Мими, зошто дојде само за пет минути, - се смешува помалата жена. - Зошто не останеш барем еден ден?
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се чудеше зошто не го праша брата си Тодор да ја пречека и подземи?
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Треварот Никола Влашки покажа со маслена коска кон мене и праша зошто не земам залак за душа на покојниот Дмитар-Пејко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зошто не спие, се нервираше. И се покриваше преку глава.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ама зошто бугарска, зошто не српска?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Зошто не ја турна?“ рече Џулија. „Јас би ја турнала“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најчесто зошто не сакаа да признаат колку се несреќни, полесно им е да глумат лажна скромност, зошто и така не беа за големите работи во животот- кукавици, плашливци.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тодор ја познаваше кулата многу убаво. И тој, и другите селани, често идеа кај чорбаџи Сивета по разни причини: На стриг сите идеа да му пострижат на неговите две илјади и триста овци, за да му го платат мамелето за позајмените педесет сто гроша кога дошол авалеџијата, да не ги тера врзани во Витолишта; за Божиќ или Велигден — да си купат чевли или опинчиња за децата; некој позајмил пари да си купи добитче; и се знае ли на сиромав зошто не му притребале пари?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се радував зошто не беше способен да ме малтретира, сѐ уште снагата забрзано му трепереше од дејството на правот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
РАЈНА: Зошто не спиеш? ЕВТО: Затоа што сум буден. Што не спиеш ти?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Зошто не се цените малку повеќе? Зошто само некој кој ве навредува успева да предизвика вистинска почит кај вас?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Зошто не е мртво, си шепотам под носот, кој ќе го гледа овдека?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А врз некого мора да падне, некој мора да го земе на плеќи. Зошто не понудиш соработка?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Зошто не си, Никола, пилот? ме праша.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Петка! - се чудам јас. - Па зошто не ми кажеш?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Го испратија Зоки на летување, сам. Не ќе верувате? Зошто не!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
ЛУКОВ: Зошто не? Би го направиле ли ние кога би станувало збор за атентатор против нас?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Да можам ... само да можам, да сторам да трае мојот сон кога твојот се руши... зошто не секогаш во една средба трае сиот живот а животот е мал за да го собере сето во тебе за мене... за да собере толку и смеа и солзи, и копнеж и љубов...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Прогледај, поучен си, да светиш, созреан си, посложен си од фосфорот кој знае да свети ладно, зошто не е вичен да свети со топлина како тебе, како што те учеа од мал.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ја турнав вратата зад мене, но не ја заклучив. Зошто не ја заклучив?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Но не мируваат лошите очи на Петрета, тие му наѕираат прекорно в душа: зошто се губеше ти во напразни сништа, зошто не одеше устремено со гради накај неа до оној миг кога градите ќе се допрат, зошто не сруши сѐ заради необичноста, да заборавеше дом и име, чест и спокојство, пуста пајажина?
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој ми кажа дека ги плашам луѓето и дека тоа, како и тоа што лажам, е една од причините зошто не можам да се задржам на работа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сега сфаќав зошто не ги довршил студиите.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Антице!... Мори лична ѓаурко’ зошто не излезеш љубит тебе Селман-ага!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Чудно е зошто не замолил да биде насликан нејзиниот глас што момчињата го носеле како молитвеник во рацете.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ами, домаќине, зошто не го спомнуваш брат ми, Бог да го прости и коските да му се миросат... - се прекрсти баба трипати и пак праша: - Зошто не го спомнуваш?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Настанува психоза, ментални конфликти, безрбетност, ретардираност, деструктивна контемплација па луѓето одат во сесема друга спротивност, ирационалност, зошто не можат да ги контролираат блудните апетити.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кога се разбра сѐ , луѓето му рекоа на Цанул: „Зошто не го отепа...?“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Зошто не одиш на доктор?
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Зошто не зборуваш?, ми вели. Јас ли?, велам. Па, зборувам. Многу зборувам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Не знам зошто не го даваа, вели. — И јас не знам, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И ангелите ги менуваат лицата, чувството на вина ми го наментуваш зошто незнаеш да се извиниш, честа ја газиш под нозе зошто не можеш да ги признаеш сопствените грешки.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Повторно седнува свртена кон мене. – Зошто не се облечеш – гласот ми звучи придушено, слабо.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
ТЕОДОС: Паднала, па не станала! Зошто не ме разбудивте?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Прашај ги, со оној огорчен, самосожалителен и високопарен тон: „Па зошто не можеш да ме удостоиш со почитта што ја заслужувам?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Не верувам, рекол Онисифор Мечкојад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зошто не му го раскрвавив носот? Од што се плашев?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Претседателот, сиот блед и изгубен во вратата, поцеден по муцката од маста од пржените јајца, што ги поручуваше, со касајот в уста, да го акнеш со тој чекич, истапен по камењата, што ги кршеше со него во ѕидањето и сиот бел од исушен малтер, ех, зошто не го стори тоа, зошто...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ако мораш да лажеш, барем кажувај мали лаги, ми вели тој.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)