како (прил.) - нема (гл.)

Од каде се снабдуваат сиромаси овие три-четири месеци? – божем сожалително праша тој. –Море како немаат!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Еве два-три дена како немаме во соленикот ни зрно солца - одговори мајка му.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Келнер, уште една тура на масава! И мезе. Како нема? Штом отидоа петлите, ни јајце во кокошарникот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Како немам? Па, ти не знаеш каде се случи тоа! – се побунив – Нели се договоривме?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сепак, чувствувајќи му се должен, како токму да му текна го потпраша: - Да немаш телефон? - Имам. како немам!
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Ништо не сме се договориле! Не е тоа за девојчиња – отсечно рече.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Немам товар“, рече. „Како немаш?“ „Така, пречесен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Како немам пат!“ му стрешти Грдан.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)