кај (прил.) - сум (гл.)

Веќе не знам од кај сум и каде?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Секогаш, кога ме гледа, ги грешавам чекорите, се сопкам, заборавам кај сум тргнала.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Којзнае кај сум гледал, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Кај сум нашла леб, мори мајко, кисела ти е маштеницата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам како сум дошла овде, кај сум била досега, кон кај да се свртам сега.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај сум имала време да мислам дали ми загинала менструацијата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ околу мене е преправено, испревртено, вели. Кај сум, кај се вратив, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога бегавме од болеста немав време да мислам кај сум, кај ноќевам, како ноќевам. Тогаш мислев само на децата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да знае сега Велика кај сум, си мислам, сигурно ќе дојде. По нурум ќе дојде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Е, знам кај припаѓам, ама не знам кај сум.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кај сум дошла вака, господе, си велам, вели, и со кого сум дошла олку далеку, вели, во туѓо поле, во туѓа пустелија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Гледам кај сум газела во снегот, кај сум пропаѓала, кај сум паднала.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)