ко (прил.) - дете (имн.)

Рамковни браќа повторно кочат грбови сечат, судови молчат зошто ми иде да плачам ко дете од планина слезе, а денеска шеф е О Тешкото...
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Се лизгаш низ сопствените раце, како јагула немирен, и за себе недофатлив И светот со тебе се лизга ко дете на тобоган, Привремено весело, сепак...повторливо, толку извесно просто неинтересно - се знае дека на крајот ќе падне она што паѓа од високо.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Спасиба, спасиба, повторувам и се тетеравам ко дете што проодува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја фатив за раце и таа ми ја одвали главата, ми ја потпре на градите ко дете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Друг се свиткал крај некое дрво и плаче ко дете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ирина е свртена кон прозорецот и ја пувка цигарата, а Жења клекнала зад неа и плаче ко дете за јадење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И после го кутна болеста и мајка, ко дете, го повива, го расповива.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му се пулам ко дете. - А кога можам да ги видам, му велам, кога можам со ваша милост да ги видам?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да џвака нешто, да се залажува. Ја подзема сламата со јазикот, почнува да ја врти и да ја крцка со забите и мене ми дојдува убаво дека ѝ ја погодив мислата. Магарето само стригнува со ушите и се свртува кон другата страна. Налутено, ко дете.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се молеше ко дете, вели и ја разладува водата што ја донесе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А децата, ко деца, си бараат. Децата и добиците никогаш не прашуваат дали има или нема. Си плачат, си мукаат, волчица им вие во мевот. Им се јаде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јоше оди пред мене и само погледнува во гајдата. Ја милува, ко дете.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)