Колкупати сум плачела од бес кога ќе се вратам од школо и кога ќе видам дека во мое отсуство ми зел гумичка, или ми украл некоја скриена мастика.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Не знам колкупати сум го спомнала, реков. Тоа нема значење.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
И ми текнува колкупати сум гледал човечки пискотници кога никој никого не го гледа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Така двајцата трепереа во квечерините како пламенчиња на благ ветрец, си ги чувствуваа дамарите што се забрзуваа до шумоглавост, преку трепетот на телата што ги опфаќаше и двајцата и кој Алегра нагло го прекинуваше, заминувајќи и дофрлајќи му од вратата: „Уште половина година до нашиот Пурим”, и се губеше во првиот самрак на улицата, не забележувајќи ме мене, заминувајќи со брз чекор кон дома.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Е, колкупати сум ги видела од прикрајок.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)