Да знаев дека таквите нешта многу лесно поминуваат, всушност, имаат висока цена кај режисерите, актерите, директорите на театрите, кај некои театарски едукатори, доктори на наука, составувачи на антологии многу одамна ќе замолчев како драматург, како човек што пишува, всушност, ќе сфатев дека кај нас во македонската драматургија и театар, навистина има недостижни нешта.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Парадоксално, ама развлеченото време полесно се поднесува затоа што дава можност за исто такво развлекување и расфрлање на погледот и мислите, па во такво хронолошко бунило петнаесет минути лесно поминуваат како две-три.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Тоа нема така лесно помине. Ах, Рози, ја осеќам дека ја плачам.“
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)