И токму помисливме, крај е, фала му на Господ, кога на последната јамболлија уште повеќе ларви. Животот лесно не се дава.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Тој остар блесок во мислата и во очите може да го има секој пострастен човек, но кај аргентинските писатели, како и кај танцувачи, тој е концентриран, прецизен, како по долго учење.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
А крв прскај и тој лелекај и само скокај, ко петел без глава. Душа лесно не излегува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)