малку (прил.) - е (гл.)

-Малку е хистеричен. Плачлив.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
-Никогаш не сум сретнал толку добро друштво. Како во гроб. Цел живот би ве гледал.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но, кога се живее и се работи во него, малку е поинаква состојбата, веројатно затоа што човек се втопува во секојдневното сивило на овој град и станува една незабележителна честичка на неговото цело и затоа што со сите парижани го вдишува загадениот воздух, кој се испарува од трите милиони коли.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Брзај да не ти пропадне купонот за мензата, оти уште малку е два саатот.”
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Кметскиот го снемува. „Малку е слабичок...“ Ке се здебелам, помислува Кочо неволно, и после горко сам си се насмева.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Малку е, наслутив насмевка зад замрсените влакна со боја на `рѓосано железо.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Всушност, малку е тешко да се замисли како стрејт- двојка разговара вака, иако на сцена изгледа доволно убедливо. ‌Во секој случај, репликата на Бети Дејвис „Каква шупа!“ до почетокот на 1960-тите во САД веќе била извештачено изведувана, односно преизведувана, барем колку што се гледа од Олбиевиот дијалог.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дали поради тоа што него го сакала ѝ се чинело дека тој син некако замислено по малку е и нејзин син, дека и таа има некакво право на него.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Малку е тоа што ние ја пролевавме крвта на нашиот народ за туѓите, па и за интересите на нашите непријатели, но со нашата крв и со разорувањето ќе се восползуваат нашите непријатели од слободните државички за да продолжуваат со своите религиозни и национални пропаганди да нѐ делат на спротивставени и непријателски лагери: Срби, Грци и Бугари.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тој интерес малку е задоцнет, но од тоа сѐ уште не следува дека тој си нема сега место меѓу нас и дека може да ни напакости.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таму е ресторанот Златен рог. Скоро истиот е, само малку е потемнета бојата на рамката.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Или дека водата „Пелистерка“ од 250 гр. за прскање на постелата е, за да ви тргне и малку е скапа, дека од Израел ја носиш, или уште од подалеку, ама гарантира дека од мртов коњ ќе го направи „пастув“ и дека ќе мораш полиција да викаш за да го симнат од тебе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А најдобри се со понадиците: „Лубеница во зима, на деветти кат, во зграда во која ’ѕвездите’ не плаќаат за одржување, па, засега, само лифтот не работи. И, малку е темно.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
На почетната страница од нивниот сајт напишано е: Се надеваме дека до сега не сме ве разочарале, и дека повторно во некоја песна, некој стих, некое зборче или пак тон, ќе пронајдете дел од себе, дел од вашиот живот, затоа што светот во кој што живееме, малку е убав, малку за нигде, ама единствен кој што го познаваме.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Само малку е приподигнат со главата и потпрен со сламена перница под плеќите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Малку е и капавица што ти реков, вели, се купуваат ли медали, ордени?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А јас, ете онака, Петрович... шинелов, сукното... еве гледаш, насекаде на други места е сосема здраво, малку е правливо и изгледа како старо, но ново е, само ете, на едно место малку е онака... на грбот, а еве уште и на рамото, на едното рамо, малку се излити, а еве и на ова рамо малку – гледаш, и тоа е сѐ. Нема многу работа...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И само малку е потребно за да затрепери сѐ во мене, за да го чувствувам мигот, Би можела да умрам и повторно да се родам, и да доживеам сѐ од почеток.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Да потурчиш вака лесно чаршијлија човек, малку е чудно.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Вистина е дека малку е подебела, но кога ќе роди, ќе ослаби... Со сите жени е така...“
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Среќата е сирена и малку е да си сам да ти се плаче; среќата е жена и малку е да си Кам да си мачен.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Толку мокар од мака што насетувам воспаление на сѐ живо во мене и киснам сѐ уште. Малку е да се рече епски.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
КЕВА: Малку е смургава, ама многу е лична, а белило на лице не клава.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Татко ѝ самарџија. Со него ли да се засватам?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: И отрувачка да ми дадат, да земам! (Ја зема цигарата, скришум го кине врвот и повлекува, се накашлува.) Тхи, тхи, тутун. Ѓубре, труе! ПЕТРИЈА: Малку е серт, куме.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: А, нозеве ми се здрвија како да не се мои. (Сака да стане, а несигурно стои.) Не држат...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Само малку е горделив...“ „И тој е како луѓето“, одговараше Скрез.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Малку е кабеста но плакарот ја прибира, малку е незгодна но ѓубрето го збира.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Голтна и ја погледна в очи. - Малку е - рече - ама најслатко лепче што сум го јал досега.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во командниот пункт на Третата дивизија што пред малку е поставен на ритчето над селото Попли, остро заѕвони телефонот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
— Па, Горачинов, велам, малку е и ѓубре да речеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)