Од овие два карактери и малкумина други, Вудринг креира серија приказни моќни како бајки: Понекогаш тие се чисти алегории, понекогаш содржат суптилни алузии, а најчесто едноставно следат некоја своја сопствена логика.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Најпосле, оваа пациентка дава толку јасен и продлабочен опис на својата состојба со „секојдневен” јазик, како малкумина други што ги знам.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)