многу (прил.) - ја (зам.)

Мрмори во себе си а потоа и гласно: „За ова си заслужил - гаде! Многу ја имаш отпуштено опашката.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Толку многу ја сакав и ѝ верував... Никогаш не видов никаков повод за какво и да било сомнение.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Излегува дека злодухот одговорен за асоцијацијата бил Рејмонд Петибон, графичар кој многу ја сакал басистката на Соник јут, Ким Гордон, и кој бил многу популарен на панк-сцената во Лос Анџелес (постариот брат на Петибон е основач на легендарната панк-група Блек флег).401
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Првобитната едноминутна демолента на таа нумера може да се слушне на луксузното реиздание на Гу од 2005 година.400 Природата на врската меѓу оралниот секс и кинематографското алтерего на Џоан Крафорд можеби не е видлива веднаш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Песната, всушност, е една од најраните композиции на Соник јут. Првобитниот наслов ѝ бил „Пушење“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Според Стиви Шик, „Насловот (на нумерата)... е преземен од една маица на Турстон (Мур, пејачот и гитарист на групата), на која имало илустрација од Рејмон Петибон на холивудската дива Џоан Крафорд во насловната улога на хероината од класичниот филм од црната серија, Милдред Пирс, под која било начкртано „Пушење?“.402
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сигурно многу ја здоболе. Нека плаче...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Беше голема и одлична креаторка. Сите многу ја почитуваа и слушаа.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Јас во тоа време многу ја мразев баба ми и сите други зашто не сакаа да ми помогнат да ја откопаме мајка ми. Чувствував така.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас многу ја сакав и секогаш ја исправав, впрочем, со неа израснав.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Многу ја засакав и ми се чинеше дека и таа ме сака.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Што тоа?“ праша покорно Петре, ама за несреќа, пак се потпре на болниот колк што неа многу ја разбеснуваше.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тоа неа многу ја израдува. Но, не покажа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Навраќањето на тие мачни мигови, многу ја онерасположи.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Токму тогаш, во деновите во кои размислуваше што да прави - да тргне ли со Хелвиг, сè да стави на коцка, или... да остане тука, дома, кај своите, без него - Марија се сеќаваше, - ја сретна својата соученичка Елена, која многу ја ценеше. Единствена од класот со која се разбираше.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во тивката квечерина, Мајка му ја донесе на Татко, по многу време, чашката ракија со мезе којашто тој многу ја разретчи во последните месеци, особено по јасната манифестација на дијабетот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Или земи го Томас Ман за пример, тој стартуваше навистина млад, мислам дека „Буденброкови“ ги напишал како дваесет и петгодишник, а и „Смртта во Венеција“, која, колку што се сеќавам, многу ја сакаш, и „Тонио Кригер“ се рани дела.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Камерата ни овозможи да бидеме сведоци на неговата најинтимна насмевка или воздишка.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Многу ја сакам. Ќе ѝ купувам млеко и кифли. Ќе ѝ ги чистам нокширите.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Многу ја сакам. Погледнете колку е мила. - Тоа, тоа ...
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„Ти ќерко, многу ја сакаш природата!“ „Ја сакам... Израснав во овој град - по земјотресот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ќе се бакневме, усните ќе ти се отвореа и кога твојот јазик на неколку наврати ќе посегнеше по мојот, ти го откопчував првото копче од блузата, откривајќи ти го младежот на дното на грлото кој беше во хармонија со помалата дамка на аголот на усните што јас толку многу ја сакав, а потоа второто копче кое откриваше нежен златен крст - јас секогаш се обидував да го сметам само за моден детал - што се нишаше над расцепот на твоите гради.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Третото копче ти ја разоткриваше чипканата набабреност на прслучето и јас си ја лизгав раката низ дезенираната мрежа напипувајќи ја цврстината на твојата пупка која ми се креваше кон прстите, но ти малку ќе се повлечеше и во позадината на забрзаниот ти здив твојот бакнеж се оддалечуваше и јас почнував посилно да те бакнувам обидувајќи се да те намамам да се вратиш од каде и да беше и конечно, држејќи те како да бев само пријател утешник, те прашував, „што си мислиш?“ иако, се разбира, знаев што ќе одговориш.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Не сакам да мислам на неа но не можам поинаку.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Знаеш, - ми објасни, - Чавка многу ја сака баба си, таа му е единствената што ја има. Сите други му се испоумрени.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Чана се приближува до неа, ја префрла својата голема рака преку нејзините рамена, ѝ доаѓа да се расплаче од зборовите на Пелагија, а и силно да ја стегне, да ја внесе во себе, толку многу ја сака!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Но како се реши да ја заколе кога толку многу ја сакала?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас секогаш многу ја сакам Билјана, но кога така размислува за важни нешта, ми се чини ја сакам уште повеќе.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Мислиш? - Сигурен сум. Зар ти не мислиш?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Изгледа многу ја налутив. - И ја растажи – рече тој.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)