многу (прил.) - студ (имн.)

Ќе речат – си отидоа вчер или пред некој век Завиткани во многу студ и во малку грев И веќе ги нема.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
И по многу темно и многу студ во душата се покажа пролет и во трагите што ги оставивме пролетта закопа мирис на посончевина.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)