Чудно, но додека си ја потпевнуваше во себе, имаше илузија дека навистина слуша ѕвона, ѕвоната на еден загубен Лондон што некаде сѐ уште постоеја, преправени и заборавени.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И мислев, или навистина слушав бувтеж на камен во вода, и некоја врева која се зголемуваше и папсуваше.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)