напред (прил.) - оди (гл.)

Напред одеше стариот Карче со Пандета, а по нив мајката меѓу двајцата помали синови.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Напред одеа попот Ставре и робот Бошко, а до нив самарџијата Димо и стариот Пајко, сите стискајќи се толку за раце, небаре некој се беше устремил да ги раздели.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Напред одеше селанец во празнична носија на Блатието и тој носеше дрвен крст со испишаното име - Сандри, син на Тајко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Напред одеше Беличот, а Мече послушно потрчкуваше по него за да не заостане.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Напред одат мажи: го пртат снегот, што се вели, а јас по нив се нуркам по разгазеното.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Напред оди топ, вели, и назад оди топ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Напред одат казнениците, Македонците. Кој друг?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Истрча целото село да го пречека: напред одеа музикантите, свиреа со труби и тропаа на барабанчиња: нивната бучава го заглушуваше просторот; по нив, качен на коњ, одеше Лоте, облечен во алишта на витез; луѓето плескаа, го поздравуваа, а Лоте им мавташе со раката и им отпоздравуваше како да оди или се враќа од поход; зад него одеа циркуските коли ишарани со дречливи бои и креваа прав, тропајќи по нерамниот пат и влечејќи се бавно по преморените коњчиња што ги влечеа; од прозорчињата на колите ѕиркаа циркузантите со ишарани лица; по нив одеа кафезите со животни кои ѕиркаа низ решетките и ги подаваа муцките кон децата што трчаа по нив и врескаа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Напред оди предводникот држејќи во цврстата десница моќен пастирски стап по примерот на Мојсеј, патриархот на избраното божјо стадо на Израелот, номадскиот народ што го сочинуваат илјадници старци, мажи, жени и деца.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Вистина само напред оди, ама маките ни ги остава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)