насекаде (прил.) - се (зам.)

И ене го најпосле и „Илиос“ на Трибор, како нункова погача, на лоза печена, поцрвенета на горната коринка. Не излегол ни еден остен, а веќе насекаде се осетува неговото пријатно присуство со светлиот поглед и пријатната пролетна топлина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Овде насекаде се среќаваат негри, дури и како експонати, ако така може да се рече.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако ви се случи во подоцнежните ноќни часови да минете, се разбира, со кола, по убавата магистрала на Босфорската ривиера, тогаш гостољубивите ресторатери и хотелиери ве тргаат од колата и ве вовлекуваат во локалите или пак она што ќе го побарате ви го носат во колата, па и топлиот салеп, посипан со иситнент дарчин, кој овде насекаде се точи и пие.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Попатната панорама беше многу интересна, иако насекаде се белееше само снег, снег и снег.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А насекаде се расправаше за нејзиниот чеиз...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Насекаде се шири мирис на печива и слатки колачиња и чоколадни зезалици, додека од секое ќоше одекнуваат божиќните песнички... а ти седиш сам на аголот и мечтаеш за идниот Божиќ, во којшто нема повеќе да бидеш странец и шупак во овој магичен свет!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Промената не ја гледаме но таа веќе се случува голема прво во нас потоа насекаде се случува таа неизбежна како судбина под премалениот трем на попладнето.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Насекаде се претставувал како доктор.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Насекаде се ширеше сладок разновиден горски мирис.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Еднаш дури изјави пред мене дека токму нејзиното однесување, однесувањето на Рајна, го спасило бракот на онаа божемна Генералица која којзнае што сѐ си замислувала.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Насекаде се претставуваше како нејзина најголема ако не и единствена вистинска пријателка.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сонцето веќе беше искачено на небото и насекаде се чувствуваше утринската свежина.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)