Во еден период, најмногу сакаше да му го носам весникот во кој работев.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
XVI Од сите градови во Македонија, Татко најмногу сакаше да патува во Битола.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Посебно затврднато беше верувањето дека мртвите доаѓаат да пијат вода од Виданови Извори во првите шест недели по умирањето, посебно ако домаќинството не стигнеше, во тие шест недели, секое утро рано-рано да однесе на гробот на умрениот бардаче пресно налеана вода.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Некои, позанесените, одеа дури и дотаму што покрај изворите оставаа храна за своите умрени, она што најмногу сакале да јадат додека биле живи, а мајките на младите умрени девојки, покрај храната оставаа и везило и белило и црвило.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Гостите и туристите, кои дошле во Париз, најмногу сакаат да однесат спомени токму од оваа париска панорама која во себе го соединува можеби најубавото од овој дел на француската метропола.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Од Американци најмногу сакам Афроамериканци. Љубезна и насмеана е белата Америка, но и бајаги дистанцирана од тебе.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
- По преданијата, на ова место најмногу сакал да седи свети Наум и да гледа во езерското синило кое го смирувало по напорната работа што ја имал при препишувањето на светите книги... - рече игуменот.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Најмногу сака кога среде реченица ќе му се присака да излезе заради некоја мала работа во дворот и таму, кога бргу по излегувањето, ќе му текне да допише збор, цела реченица, пет-шест па и половина или цела страница со нестрпливост да се врати на работната маса. Или обратно.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
А децата најмногу сакаат кога врз коцките од дињата ќе им наредиме топки сладолед, а одозгора ќе им срониме зрна кавадаречко грозје“.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Кај се испозаебаа работите та денес наместо Забавник најмногу сакаме да го читаме она лајно Свет?
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
На тој личен континент, во белезици невидени маглени спрегови, затворен и сепак достатно облеван со југовна топлина, човекот е со онаков облик како што најмногу сакал да го има се бранува низ движења над бели коленици, над сунѓерести габи и над притаени крвариги.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Коњите најмногу сакаат да пасат ноќе, велеше тој.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Не мора сосема да го отвараме, само крајче, да видам што ќилим ќе е тоа да може да се свитка во толку мало пакетче, а башка што најмногу ме интересира, што им текнало дури од Индија да носат килим, кога мајка ми и овде одбива да купи оти најмногу сака подот да ѝ е гол за да има што поширок простор во собата.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Најмногу сакам да ме испратат во Костурско.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Најмногу сакаше по цела ноќ да лежи во кадата осветлена со свеќи и да компонира песни за својот следен албум Marble Index и, кога Фред ќе се вратеше од Макс, што никогаш не се случуваше пред четири наутро, ќе ја најдеше во истата положба.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Веројатно потсвесно, најмногу сакаше да се сеќава на деновите кога се запозна со својот сакан човек. Потоа и сопруг. Татко на нејзиното дете. ...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Дедо најмногу сакаше да ни раскажува за границата кога земјата се подели помеѓу противставените војски за време на Големата војна.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
И јас ја пружив раката, иако знаев дека тоа јадење нема да ми се допадне, оти се сетив, баба еднаш ни намачка маст за вечера и ни раскажа дека, кога биле деца, најмногу сакале тоа да го јадат.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Бреза и Борче, кој сега е во прво одделение, најмногу сакаат да го јават и тој се согласува без збор да оди на четири нозе низ собата, полека, како слон.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тие многу сакаа, кога ќе дојде мајка им од работа, да им чита песнички за полиња, ливади, цвеќиња и разни животинки, а најмногу сакаа цветчиња и пеперуги.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Но, по сѐ изгледа – најмногу сака да си игра со муви.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Отсекогаш децата од Брезница најмногу сакале некако да се најдат кај Бистар Кладенец.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Мајка му најмногу сакаше да си ја мие косата со дождовница.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)