И тие две стави, исто толку врзани во животот колку во смртта, се обидувале пак да бидат она што биле некогаш, младост и старост и најмногу живот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во неа, со најмногу живот, беа останати Татковите книги, со неговиот непроменет распоред.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Човечиштето со лице на боголик рис живеело за она момче и го раснело со силата на своите сфаќања за животот, за јунаштвото, момчето не го сфаќало поинаку светот отколку што му го објаснувал заштитникот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)