За жал , загадувачот најчесто и си останува непознат - анонимен!“ ја убедуваше Иван.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Ова беше постојаниот рефрен во нејзиниот живот, обично тивко изговорен, а најчесто и зачуван во себе.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Тие се всушност ментални проститутки кои својот ум го продаваат на такозваната бизнис елита, а најчесто и за грст евриња како Енџиоа својот анус го нудат на Западот притоа шиткајќи све што е локално и од историска вредност.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)