небаре (прил.) - сака (гл.)

— И веднаш ги фрли очите во Тода, небаре сакаше потврда на тој збор, а во себеси си помисли: „Дали не ќе ми се смеат чупињата ако го зема него дека беше армасан?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Шо велите вие на вој збор? Сите четворица запреа да дишат, само Нешка ги тропкаше гровчињата на крстот и весело пискаше, смеејќи се и вртејќи се на сите страни, небарем сакаше да се пофали: што подарок ѝ донесе чичко ѝ Трајко!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Навистина малку црнгалесто во суратот, со испрчени устиња, малку поедри заби, напред истурени, но младо како роса, Кожата по обравчињата му свети како со масло намачкана, црните очи некако на грозје личат, а косите ги пуштило над очи небарем сака да ги закрие од алчните погледи на присутните.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Јас сум водач на едно движение тука, - рече таинствено тој и го погледа Коча малку преку рамо, небаре сакаше да го предупреди: ама ти молчи си...
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Воздивна длабоко, небаре сакаше да откине болка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Долго јa гледа небаре сака да ги открие сите оние белези и црти што единствено се својствени на Циљка и уште еднаш да се увери дека девојката којa сега ја држи во својата прегратка навистина е нејзиното чедо.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Фимка ги погали чорапите, ги допре со образот небаре сакаше својата топлина преку нив да му ја пренесе на чедото и, свртувајќи се, тивко појде.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Шарко потскокнува и куцка, врти глава, молежливо гледа зад себе небаре сака да каже: - Ами сега кој ќе ви лиже муцки?...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Понекогаш долго го задржуваше погледот врз нејзините бедеми, небаре сакаше надежта да му трае што подолго.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Небаре сакаа да се утешат со реката што мирно си течеше, како и пред векови, како и по векови.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Овој честит Турчин, небаре сакаше да му ја распрета душата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Тука Нумо прекинува, се искашлува, гледа некаде од високо, мижурка, погледот му се губи некаде пред него, небаре сака да се потсети каде ли уште води трагата и, по подолго молчење, продолжува: - Стопанкината, трагата, наша де, секогаш, барем нас, не водеше кон нашата смрт, или нашето осакатување...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И тргнале. На излезот од сокачето не внимавале и веднаш тука настрадале.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„А кога ќе оздравам ќе бидам само член во нашата дружина.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Мајка не сака да плаче, синко. Тоа така само си доаѓа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ќе оздравиш брзо... ќе се кренеш...“ рече мајка му и се обидуваше да се насмевне.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Имале среќа, и ние имавме среќа. Камионот не возел брзо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога влеговме во собата, Љупчо стори движење небаре сака да се поткрене. Не можеше. Остана легнат врз високо крената перница.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Рашири раце небаре сака одеднаш четворицата да нè прегрне. А ние стоевме стаписани, без глас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„А Џеронимо?“ запраша Ташко. Љупчо замавна со левата рака, небаре сака да избрка тешка мисла.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Автото е расчукано. Што ми требаше да се здружам со Џеронимо?“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Излеговме со Сталинка и другите кози крај реката небаре сакајќи да ја провериме најновата историја.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Наспроти сите притаени сопирања од страна на Татко да појде во родната земја, Мајка беше решена да се најде и на жртвеникот на враќањето, небаре сакајќи, со самото минување на границата, да ја обезличи, да нѐ ослободи од нејзиното митско присуство во нашите животи, да го наложи чинот на враќањето како нормална состојба, како и за сите други луѓе на земјата, како нејзин реванш над балканската историја.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Двајцата постари браќа, тогаш на прагот од своите детства, се сеќаваа на настанот, но не ги знаеја овие подробности за кои Мајка, по многу, многу години ни раскажуваше, небаре сакајќи да се ослободи од некаков товар, длабоко во себе, со години потискан.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)