Пред некој ден ги расчистував старите работи во гаражата на татко ми во населбата, која сега веќе е одалечена само неколку минути возење од старата зграда што не му потклекна ниту на земјотресот и го пронајдов плишаното зајаче што ми го купи чичко ми од првата плата. Преживеало!
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Најмалиот брат на татко ми секогаш доаѓаше со полн багажник играчки од Германија.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Тогаш Филип имаше тринаесет години.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
-Многу ми е жал што морам јас да ти соопштам дека пред неколку минути вујко ти почина, ми рече тогашниот државен секретар за здравство во краткиот телефонски разговор.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Велат дека бербата на цветот не смее да задоцни дури ни за неколку минути.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Стигнува пред време, но само неколку минути.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Но дури така Јован и Крсте си ја гледаа страшната смрт во тесното одајче, а кајмакамот и бимбашијата ги трлкаа задоволни рацете, оти за неколку минути или најмногу саат ќе ја свршат и оваа царска работа, по уличето откон битолско џаде се слушнаа прапорци од пајтон, а на местото од пајтонџијата не човек со црвен фес, ами европејска паларија, а до него исто таков друг, со шарен бајрак во раката.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Пајтонџијата ги стегна уздите и коњите се исправија на задните нозе; почнаа вознемирени да тропкаат на едно место, баш пред кајмакамот и бимбашијата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Доколку се предомислите и не можете да си го одземете животот, викнете некој од затворските службеници или озлогласените цимери да ви помогнат и да ви ја држат главата во вода неколку минути и самоубиството ќе биде благовремено извршено.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Уште неколку минути му беа потребни да се качи на сеното и да ѕирне низ вратничката од каде што ноќеска пукаше во волците.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Неколку минутки, со огреано лице, со искапени мисли, Бојан го следеше паѓањето на капката.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Истото доживување го имал и Олдос Хаксли за време на својот познат експеримент со мескалинот, додека набљудувал една столица во собата: „поминав неколку минути - или неколку векови - не само лизгајќи со погледот по тие бамбусови ногарки, туку бев и дел од неа - или подобро, бев во неа, или, да бидам уште попрецизен, бев небитие во тоа битие, кое беше столица.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Отидов до одајата на пречесен отец Јулијан Граматик, постојав пред неа неколку минути и се вратив повторно во одајата на Писмородецот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Гротескна беше таа сцена: јас и тој во прегратка, токму под оревот под кој пред неколку минути беше Луција со Фискултурецот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Неколку минути потоа, веќе слегувавме кон западната одаја во подземјето на храмот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ги навлече папучите и се шмугна во клозетот.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Неколку минути подоцна силовито се отвара вратата на спалната соба и бупнува Фјодоровата глава; неишишана, неизбричена, црвена, со разгорачени очи и со уста спремна да каса. -Каде се моите пари!!!
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
По неколку минути пак ќе ме скорнеше.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
За неколку минути.... на централниот и на северниот кампус се растрешти европска техномузика...
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Внучката радосно дотрчува и по неколку минути, држејќи се за раце, излегуваат од зградата на хотелот, и се упатуваат, под истрошеното сонце, кон колибата, полуурнатата куќарка со празни прозорци и врати на другиот крај на плажата.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Врз покривот на караулата паѓаа тешките куршуми од авионските митралези и само неколку минути потоа почнаа да паѓаат бомби врз селата Трстеник и Капештица.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Се туркаа, викаа и се надвикуваа, за спас се фрлаа во подивените и разулавени води над кои секои неколку минути долетуваа авионите кои во низок лет и заглушувачки виеж митралираа, фрлаа бомби и ракети и веднаш зад нив долетуваа други и со некои бомби што ширеа и дигаа многу пламен, ги доубиваа, ги гореа испопелуваа и мртвите и сѐ уште живите.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Потоа се забришавме со ќебињата и чаршафите, па се облековме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И сето тоа не траеше повеќе од неколку минути, толку имаше вода, колку да ја натера нечистотијата да потече од нас, но не и сета да ја однесе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Трчаш како без глава кон кујната и за неколку минути сркаш од топлата манџа, сркаш, та ушите ти пукаат.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Што ме гледаш така? Да. По неколку минути, сето ова ќе биде само една епизода за која веќе по три дена никој нема да си спомнува.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Само уште неколку минути и јазичето ќе ја лизне капсулата и темелите на златниот Молох ќе исчезнат во јароста на пеколот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сигурно некој од гардистите му го има запомнето бројот на регистрацијата и за неколку минути градската полиција и сите чети на гардата ќе го бараат неговиот мерцедес.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Неколку минути Симона пливаше во базенот. Потоа ѝ пријде еден набилдан дечко, со избричана глава и тетоважа на симболот на гардата на десното рамо – црвена роза пресечена од златно – жолта крива сабја.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Неколку минути не изусти ниту збор, не се ни помрдна, недоверливо гледајќи во мојот пријател со подзината уста и со ококорени очи; потоа, доаѓајќи си малку на себе, зеде едно перо, и по неколку прекини и џарења во празно, најпосле пополни и потпиша чек на педесет илјади франци и преку масата му го подаде на Дипен.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
По неколку минути тој се сепна и стана на нозе, но веќе немаше никој.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Нови јаничари, без око да им трепне, беа воените пилоти, кои како да фрлаа играчки, со кастрирана совест, кои фрлија атомски бомби врз Нагасаки и Хирошима од кои загинаа само за неколку минути стотици илјади луѓе.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
6. Кога ја напуштив лекарската читална и трајно ја откажав поленската терапија, беше неколку минути пред четири.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
По неколку минути влезе Тина најоѓајки ја Томето како лежи во креветот и липа безнадежно.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
По неколку минути се појави повторно: „Да, тука е, влезете, ќе ве прими“.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
По неколку минути во дворот влезе Васе со писменце во раката, гледајќи ја Томаица молкум.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Летавме кон Тунис. Дваесет и два километра, сами на патот, ги минавме за неколку минути.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во салонот најпосле влезе шефот на протоколот и со радосен, љубезен глас ми рече: - Подгответе се Екселенцијо, претседателот Бургиба ќе ве прими за неколку минути!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Неколку минути му се чинеше дека ќе умре ако не стигне брзо до некој клозет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дури неколку минути подоцна, второто, многу поверојатно објаснување му падна на ум.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тој обично запираше на скалите за да поразговара неколку минути со него.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Па затоа се задржа уште неколку минути во разговор со старецот, чие име, како што откри, не беше Викс - што можеше да се заклучи од натписот над продавницата - туку Черингтон.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Винстон притисна на телекранот за „стари броеви“ и го побара соодветното издание на „Тајмс“, што се лизна од пневматската цевка по само неколку минути чекање.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„И какво фајде од тоа?“ „Немаше фајде, зашто го фрлив само неколку минути подоцна.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Разговараа неврзано уште неколку минути, а тогаш, без некоја посебна причина, гласот од екранот им нареди да замолчат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
На секои неколку минути старецот повторуваше: „Не требаше да им веруваме. Јас го реков тоа, мамо, нели го реков?
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Винстон остана да лежи уште неколку минути.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од моментот кога се најде во Министерството на љубовта - и да, дури и во текот на оние неколку минути додека тој и Џулија стоеја беспомошно, а металниот глас од телекранот им кажуваше што да прават, тој ја сфати сета лесноумност, сета површност на својот обид да застане против моќта на Партијата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Додека пловеа по преполните тротоари, никогаш сосем еден покрај друг и никогаш не гледајќи еден во друг, тие водеа необична конверзација во продолженија, која блеснуваше и се гаснеше како светилката на светилник, ненадејно прекината од приближувањето на некоја партиска униформа или од близината на телекранот, продолжена неколку минути подоцна од средината на реченицата, потоа нагло пресечена при разделбата на договореното место, и продолжена речиси без секаков вовед наредниот ден.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Зошто? Велам, не знаев ништо, а ете! Постојав неколку минути, но не видов никого.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Чудно е тоа мазохистичко чуство доброволно да гледаш нешто што те труе некогаш се чуствував ко рис во кафез ко наркич што чека за метадон ред Ебати животот контаминиран човекот станува се поизолиран заробен од теве ко теле дрогиран без сива маса и лоботомиран За неколку минути се наполнив отров со мозокот удрен ко аван со толчник ми дојде сѐ преку орган полов и почнав да исфрлам редица пцовки
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
По неколку минути крвта продре преку газата и Дејв внимателно ја отстрани.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Потоа сѐ што гледаше околу себе беа виножита. И така неколку минути.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Останав неколку минути пред дрвената порта, да се соземам од доживеаното.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
За неколку минути златната липа со златните лисја ја снема. Исто се случи и со златната ограда на мостот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)