Стојат, немо гледаат, а ги гледаат и овие од внатре, будните - Геле Колишев и синовите на Богородица.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Саздо ја издолжил долната уста и немо гледа во Мишко кој веќе се испотил.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Кога го слегоа и минаа низ дворот, кучето (што остана живо од ”кучеубијците” благодарение на Богуле што го скри в шума) пак излета од куќичката, но овој пат не залаа на Илко како порано, туку немо гледаше во ковчегот и луѓето.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Потоа немо гледаат во жените забрадени со црни шамии и, по подолго молчење Нумо почнува со она свое што Пандо веќе го знае на памет: - Еј, жено-женичке, не ми ја пери кошулата.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)