необично (прил.) - задоволство (имн.)

Тоа го прават со необично задоволство зад кое се крие, угриз на бесно куче.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Кучето, веројатно, задоволно од разврската, веднаш откако господинот Гроздановски ја затвори вратата зад својот пријател, радосно се раскока околу него, всушност, на тој начин изразувајќи необично задоволство што тие конечно пак останале сами.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)