никогаш (прил.) - мој (прид.)

Идам во конвој од шарени низи и весели мисли никогаш, никогаш мој на небото сочен портокал виси.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Маслините во канти; по патот мечтаат бели олеандри никогаш одовде мој морето шета заскитан танкер. Солун, со каков глас!
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во последната Маргина годинава, во декември, ќе објавиме белешки за сите објавени автори и текст за избраните раскази. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 127 Локална сцена АНЃЕЛИНА okno.mk | Margina #32-33 [1996] Cleo Schwinkowski 128 ПЕСНА НА СКИТНИКОТ ОД СЕВЕРНАТА СТРАНА Солун, никогаш мој!
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ПОД ОДСЈАЈ
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На шарени низи ноќе го бесат портокалот со дневен сјај на таинствен обред искубани птици никогаш мој до крај немаме крилца, немаме песна од разбеснет ветер крици во бескрај.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Маслините во канти по патот, олеандри, крај морето етер со задсмртен пој се надига чекан над птицата- вампир никогаш, Солун, никогаш твој во срцето кол, на земјата патник. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 130
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ветрот нѐ растура нас; во пердуви летам за да те сретнам на мојот изгубен пат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)