ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Поради тоа што го зачувал старото, овде нема многу прави, долги улици, туку улички, криви, со стара германска архитектура, без многу висококатници - тоа е град кој лежи на земјата и сега овде-онде се извишува и - дури во тоа прави рекорди.

За своите впечатоци при пронаоѓањето на делава овде нема подробно да ви зборувам.

„Шо бараме понатака кога овде немало Турци?“ — се праша Толе, ама Митра сакаше уште, уште подалеку да ја носи возот за да не може Толе да се врати.

— Не бери гајле, сестрице Митро, не бери. Нишчо лошо овде нема.

Но, уште еднаш да повториме: овде немаме намера да напишеме една ни приближно потполна “историја на маниризмот во уметноста”, туку се обидуваме да составиме една феноменологија на елементите на маниризмот како придонес кон “проблематиката на модерниот човек”. (...) 1543-та Коперник го објавува своето најважно дело - De Revolutionibus Orbium Celestium li- bri IV.

Срцата овде немаат обрачи... - Мојата, Данче, мојата... - Ах, Данче мори... - Вино...

- Овде нема таков факултет. - Ќе се запишам на друг.

Овде нема никакви настани. Настани немаше. Коњичкиот капетан го преместија од градот.

Тој одмавна со главата. „Не, никого нема,” рече.

„Сето тоа овде нема да трае долго.“

Види, нема никого наоколу. Овде нема никого.” „Сите се тука,” му реков.

Се разбира, Мисирков овде нема цел да го проследува тој процес и да го анализира тој поим.

„Е, будала овде нема да најдеш“.

Треба задолжително со будала и со една темна рака”.

- Но, госпоѓо, мислам дека барем овде нема причина за возбудување.

- Значи овде нема шанса за бегање!

Знам дека овде нема ѕвезди и месечина...

„Ух, бре да даде Господ да прегориш, кај мене во сокачето нозе ќе искршиш по темница, жива сијалица не свети, а овде нема никој, мислиш поради графитот е поставено осветлувањето.

Доколку би ја живеела таа иднина, а потоа би погледнала наназад на животот што го избрала, како би се чувствувала? состојби Лена раскажувала случки на „невидливост“, на пр. кога била шестгодишно девојче, погледнала околу себе и рекла, „за мене овде нема место!“

Па таа и во гробот ќе ти тежи, му велат, зашто не остави потомство да ја продолжи лозата; те мачи тоа, велиш, и постојано мислиш на нас: ги вртиш сликите, се потсетуваш и живееш со нас, со спомените, со минатото; го враќаш и оживуваш времето изгубено; тоа ти ја храни душата, велиш; ти ја исполнува празнината и те брани од самотијата; се чувствуваш како спасен давеник на самотен остров обграден само со минато; се храниш со него, зашто друго и немаш; го виде светот, виде и жени, зашто овде немаше можност: се жени мошне млад пред да знаеш што е жена...

Тој дух овде нема услови да биде разбран!

Му одговорив: Е добро, домашен пријателе, имаш ли уште нешто да кажеш за мажот ми? – Немам Ристено, рече. – Е, сега јас ќе ти кажам, да станеш и да си одиш и повеќе за тебе овде нема место и овој праг никогаш да не го пречекориш.

„Овде нема разлика меѓу денот и ноќта.

Него, ај со ред... Дали некој би поверувал дека овде нема кучиња што безгрижно се шетаат по улици?

Не е лесно да се убедиш себе си, а и да им објасниш на пријателите и роднините, како овде нема везе.

Овде нема светови за кои само јас и ти знаеме. Нема фикција.

Тоа ме плаши. И ме држи во исто време.

Овде има сонце. Овде нема его.

Во одделот 5. видовме дека противречноста е изведена од страна на фактот дека постои извесна операција (деконструкција) што, кога ќе се примени на тоталитет од извесен вид, продуцира еден нов ентитет од тој вид; кога ќе се примени на тоталитет од сите ентитети од тој вид таа значи мора да продуцира нешто што е И во И вон тој тоталитет.

Како што вели (4, стр. 20): ... целокупната историја на метафизиката ... ѝ го наметнува И никогаш нема да престане да ѝ го наметнува на семиолошката наука во целост ова фундаментално барање за трансцендентално означено ...

Која, ако воопшто некоја, од овие може да биде соодветна во овој контекст е тема што ги трансцендира границите на она што беше посакувано во овој есеј.8 Референци: 1. J. Culler, ‘Jasques Derrida’ in J. Sturrock (ed.) Structuralism and Since: from Levi- Strauss to Dérrida (Oxford: Oxford University Press, 1979) pp. 154-179. 2. J. Derrida, Of Gramatology, trans. G.C. Spivak (Baltimore: John Hopkins University Press, 1974) 3. J. Derrida,’Structure, Sign and Play in the Discourse of the human Sciences’ in Writ­ ing and Différence (London: Routledge, 1978) ch. 10. 4. J. Derrida, Positions, trans. A. Bass (Chicago: University of Chicago Press, 1981). 5. J. Derrida, ‘Différance’ in Margins of Philosophy (London: Harvester, 1982) ch.1. 6. F.B. Fitch,’ Self-Reference in Philosophy’, Mind 55 (1964) pp. 64-73. 7. K. Hart, The Treaspass of the Sign (Cambridge: Cambridge Universitu Press, 1989). 8. B. Johnson, Translator’s preface to J. Derrida’s Dissemination (Chicago: Universitu of Chicago Press, 1981). 9. C. Norris, Derrida (London: Fontana Press, 1987) 10. J. Passmore, Philosophical Reasoning (London: Duckworth, 1961). 11. G. Priest, ‘The Limits of Thought - and Beyond’, Mind 100 (1991) pp. 361-370. 12. G. Priest, ‘The structure of Paradoxes of Self-Reference’, Mind (forthcoming). 13. D. Wood, ‘Derrida and the Paradoxes of Reflection’, Journal of the British Society for Phenomenology 11 (1980) pp. 225-238. ___________________________ 1 За почеток, погледнете (6), (10, гл. 4), И (11). 2 Она што следи е едноставно изложување на Деридините гледишта.

Следното прашање е очигледно: Ако нештата немаат значење благодарение на означувањето на трансценденталните означени, како тие имаат значење?

Иако ова овде нема да го демонстрирам, ова е структурата која се крие зад сите логички парадокси.

Дали Дерида има право да ја согледува целата Западна метафизика во светлината на философијата на јазикот е едно интересно прашање што овде нема да го разгледуваме. 2. ...

Сигурно и насмеаната тетка (Леле колку личи на тетка Евдокија од Прилеп!) седи на столчето пред порта и одеднаш ѝ се раѓа и мислата дека само овде нема признато, нема влезено во дворчето, нема проговорено со насмеаната тетка!