Знаат дека веќе доаѓа времето кога мора да заминат кај својата мајка и својот татко чии кадра одвај и да шавнуваа пред нив.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Ние, клекнати и збиени една до друга во грмушките, одвај и дишевме.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Кога одделението пееше песни за среќата и животот и играта, усните одвај и да ѝ се придвижуваа.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ми се чинеше дека си го слушам срцето како ми чука, не таму каде што му е место, туку некаде во грлото.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Симон одвај и на телефон ми се јавуваше.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)