Како пример, тие ги посочувале годините на распаѓањето на Османлиската Империја при крајот на XIX век, кога претходниот сојуз меѓу Русија и Австро-Унгарија се претворил во отворено ривалство во кое секоја сила настојувала да ја добие контролата на Балканот".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Поправо, тоа не беше само еден тевтер, туку повеќе, многу тевтери, слични едни на друг зафатени еден за друг и подврзани со кожа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Сите трагедии отсекогаш
се случувале поради алчност
и непрепознавање
- дома.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Воздушниот коридор Еден, на пример, не се викаше така во тие денови: се викаше Англија или Британија, иако Лондон, во тоа беше прилично сигурен, отсекогаш се викаше Лондон.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Отсекогаш се обидувале да ме демонизираат”.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Во Македонија отсекогаш се среќаваа многу различни народи, вери, и успеваја да најдат заеднички јазик, иако не беше секогаш лесно, односно беше и многу тешко и многу лошо, како шо сите знајме.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Имено, „историскиот интерес на Русија на Балканот отсекогаш се манифестирал во определбата дека ниту една друга голема сила не може“ да доминира на тој простор, бидејќи „тоа би претставувало стратегиска закана за Русите“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Имено, во Потковицата отсекогаш се знаеше дека стопаните на Имотот, Акиноските, водат тевтер и дека во него, покрај својата историја, Акиноската, запишуваат и сè друго што се случуваше тука, во Потковицата, и во двата најблиски града, во Прилеп и Битола - ако беше во врска со Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)