пак (прил.) - вели (гл.)

- Ние се менуваме, - пак вели Билјана. - Таа нејќе.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
КУМОТ: Јас сум рекол и пак велам; со деца матеница не се срка, оти ќе те испрскаат! (Гласови од младите: Аааа... не ги бендисува — старите со старите, сакаат помешани со младите).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)