Потоа го однесов во работните простории – во онаа во која се правеа предмети од дрво, па во кројачницата, во ткаилницата, и во собата во која везевме и плетевме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Пак зачекорил. Збиените луѓе како да му пошле в пресрет.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Зачекорил, застанал. Во мрморењето на луѓето можела да се чуе споулавеноста на стравот дека во ваква ноќ, трескава од свој студ, водата се дави во замрзнатите мочуришта и дека земјата, за да не се распука од глад, им ги џвака заспаните жилички на тревите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Потоа пак зачекоривме по ходникот назад, па стигнавме до трпезаријата. „Еве овде јадеме.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Точно: пред тоа се спуштив од ридот, ја зедов торбата од Мечкојадовата кола на две преголеми тркала и пак зачекорив по врвицата на земјата со жилички. Потоа паднав од треска и глад.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ако не знаеше дека треската трупа врз мене црни парчиња мраз на ноќта во која еден човек стана факел, можеше да знае дека торбата во моите раце е на тој Онисифор со обетка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)