пак (прил.) - прашува (гл.)

Тие пак прашуваат, а луѓето вртат со главите, молчат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кој си ти? пак прашува. Јас сум оној што ќе бидеш утре ти. Се грчи.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Жан Мартин пак прашува: - А кој ќе плати да пиеш она што се јаде и да јадеш она што се пие? Тони пак одговара: - Сите овие што седат овде. Се разбира, дамите повеќе. Јас сум за нив неодолив.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Неделкојца Сивеска врви покрај мене и пак прашува: - Сигурна си дека го виде Неделка мој, вели, да не си видела друг човек?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама кога се разденува, војничето пак прашува: - Кој ме газеше ноќеска, вели, кој беше качен на мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да не беше весел? Можеби пееше? - пак прашувам. - Не. - Тогаш плачеше ли? - Не.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
АНА: Пак прашуваш што сум правела. Брата ти го дочекав, повеќе од тоа што сакаш?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)