пак (прил.) - тргне (гл.)

Времето пак тргна. Просторот почна да се отвара и да постои како кога во пролет се отвара цвет.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се вратија доцна вечерта. И утрината пак тргнаа да ја бараат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Стивенс се возбуди. - Веројатно има мечиња штом се вратила... И утредента пак тргнаа по неа.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
таму ќе ни судат и така не засурмуваат во вагонот небаре добиток за продавање и клан, клун, клан, клун, лазаме за Софија пооди, пооди, - запри, па пак тргни, а ништо не гледаме, имаше само една дупка во отворче одозгора, над нас и не знаеш кога се стемнило, а си заборавил кога било дење, денот и ноќта си ги смешале нозете, ги избришале границите и не знаеме дали сме поблиску до денот или до ноќта, само некогаш ќе подотвори некој, ќе ти остави кофа со вода и по едно лепче - камче за да ти ги скрши забите и пак ќе ја тргне вратата, ќе го штракне лостот, штрангата, а ние ќе го топиме 118
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Селаните пак тргаа на работа — како секоја година.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)