повторно (прил.) - во (предл.)

Токму фактот, дека на душата во нејзиното делување и е потребна на некој начин соработка со телото, според Аквински, докажува дека човечката душа се наоѓа на понизок степен на умност од ангелот кој не е соединет со телото.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Крајно поедноставено, конечниот исход на христијанската догма е дека телото е минливо, нешто што треба да ги поднесе маките и искушенијата, за да ѝ овозможи на душата да се врати повторно во „царството на бесмртноста“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И така околу шест години, сѐ до моментот кога повеќе, поради здобиената сериозна повреда при работа, не можеше да работи. 197 Имено, при изведба на малтерисувачки работи со Пуц машина за машинско малтерисување на објект во изградба,3 поради неисправност на истата таа машина, тој целосно го изгуби видот на десното око – поради изгореница, а изгуби и 80% од видот на левото око!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Врз основа на изнесените докази, Основниот суд – Куманово, преку судијката-поединец (С. Манев), во октомври 2010, пресудува повторно во корист на работникот Б. Н. – по што нему треба да му се исплати сума од: а) 15.941 МКД како разлика на надомест за исхрана (за единаесетмесечниот период од април 2008 до февруари 2009); и б) 10.963 МКД како разлика на име додаток на плата за извршување полициски работи (за единаесетмесечниот период од октомври 2007 до август 2008).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Овој втор основ на тужбеното барање го темели врз правото стекнато преку Колективниот договор во кој се вели дека работникот има право на отпремнина од 12 месечни плати, иако според Законот му 266 следува минимум осум плати.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Митревски ја прифати прераспределбата и оттогаш тој е повторно во редовен работен однос во НУЦК.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Втората тужба за слична трудово-правна работа е упатена преку истиот адвокат – но, сега таа е по основ неисплатени надо- местоци за исхрана и зголемувања на плата по повеќе основи, согласно веќеспоменатиот Закон за полиција/06 и Одлуката на Уставниот суд за укинување на членови од Законот за Буџет за 2008 година.5 Вкупната вредност на овој спор е 26.904 МКД (440 ЕУР) зголемена за камати и трошоци.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Паралелно со оваа опишана тужба, Божиновски, како што веќе беше споменато – по отказот, добиен во јуни 2005 – преку истиот адвокат, поднесува и нова [втора] тужба, но сега по други две основи: – прво, неисплатен регрес за годишен одмор (К-15) – за овој прв основ интересно е тоа што, за време на судската постапка, работодавачот ја криеше завршната сметка за претходната година и лажно изјавуваше пред судот дека, поради наводна загуба во работењето, на никому во фирмата не бил исплатен ваков регрес. – второ, недоисплатени плати како испратнина/отпремнина, по основ на прогласување за „технолошки вишок“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оваа дијагноза, во јули 2007 и повторно во март 2008, му беше констатирана и со конзилијарно мислење на очни лека- ри-специјалисти од Клиниката за очни болести во Скопје (д-р С. Теодоров, д-р С. Ѓурчинова и прим. д-р Љ. Величкова) – кадешто болнички се лекуваше околу две недели, по што му беше утвр- ден статус на инвалидно лице, поточно „лице со оштетен вид“ со ограничена и битно намалена општа работна способност.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А бидејќи угостителската дејност е угасната, тој е прераспределен на позиција сценски работник (работно место – кино оператор).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Основниот суд Битола, преку истата судијка – по четири одржани и две одложени рочишта и по измината околу една година, во ноември 2006 – одлучува повторно во негова корист и го задолжува тужениот, да му исплати сума од: а) 12.732 МКД (210 ЕУР) како К-15, и б) 168.300 МКД (2.760 ЕУР) на име разлика за недоисплатена испратнина, зголемена за затезната камата, и плус да му ги надомести парничните трошоци во висина од 35.360 МКД (580 ЕУР).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Живееја повторно во сламени штали, заедно со стоката...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во Будимпешта бев повторно во 2000-та година. Кај Еца.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Но, трговците не попуштаат, и војната дури во есенските дни стивнува, зиме речиси се смирува, за да се распали повторно во летните дни, кога на пазарот пак се појавува сладоледот...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А сега, повторно во твојот роден град, во Клубот на уметниците исполнет со твоите бои, на твојата секогаш преполна маса (на ококорените сомнителни очи) не покажувај им го сонцето во десниот џеб од панталоните, ниту пак жолтите облаци во шлицот.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Коле повторно во себеси го дочитува докрај, а потоа почнува гласно и од почеток: „Драги Коле, Можеби ти е чудно што ти се обраќам со писмо, но поинаку не можев.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— Не, Толе. Ти нема да ме дадиш повторно во неговите нокти!..“.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Може да се наведе и фрлањето од мост во река, но за оваа варијанта да биде комплетно успешна подобро би било да си стаите камен потежок затоа што често се случува со падот во реката да ви се јави инстиктот за преживување и Севишниот да ве врати повторно во живот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тогаш таа трагаше по последниот можен релеј до своите, преку својот братучед Фетхи-беј Окијар, тогаш амбасадор во Лондон, со цел да го префрли својот постар син повторно во Цариград, а потоа и помладиот син и ќерките.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко, рефлексно, ќе му одговореше негативно, ако не беа повторно во прашање сиџилите, новата можност да трага по нив.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Сега, како да се најде повторно во истиот транс од младоста, кога беше во разбранетиот Цариград, обземен од големата мисла дали, по завршувањето на отоманското право, да остане на Исток, да го земе семејството, па да се слее во новите млади Ататуркови ешалони, како и бројни негови сонародници и блиски, или да се врати на Балканот, да остане со своите, да ја продолжи татковата меланхолија, со надежите дека ќе замине, но верен на инстинктот на останувањето.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Бојан долго не заспа. Веќе ја доживуваше во мислите претстојната средба со своите родители, веќе се замислуваше повторно во родителскиот дом, во училиштето, меѓу другарите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Отидов до одајата на пречесен отец Јулијан Граматик, постојав пред неа неколку минути и се вратив повторно во одајата на Писмородецот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој рече дека имал некоја стрина по име Цвета; дека била фризерка и дека имала дуќан во центарот на градот; дека како дете редовно наминувал кај неа во дуќанот, а таа по работата, откако ќе го затворела дуќанот, го водела дома и му мачкала едно парче леб со жолт путер; таква жолта боја никогаш веќе во животот немал видено, ниту пак некогаш повторно во животот сетил таков мирис.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Точно е дека времето за летање ме има одминато.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како да се наоѓав повторно во оној натпревар со времето и тоа во деновите кога не ми беше тешко да ги прескокнам и највисоките плотови. (Иако и подоцна, додека растев, па дури и сега, кога ме сметаат за возрасен, не спаѓам помеѓу покорните кои мирно остануваат во аголот каде што ги испратил животот).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А на ретките поединци неупатени во овие промени им потврдувам дека веќе и јас не се одлучувам тукутака на необмислени постапки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во 1906 год. тој е повторно во Париз.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Како „признат уметнички работник“ ги претставува делата од дедо му како свои.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Живеејќи ја својата секунда од мигот, се враќаа повторно во мигот на небиднината. И сè така.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Додека одеа низ густата шума полна со живот, пред нив се отвори една јама. – Внимавај, да не паднеме повторно во јамата.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
По плафонот, повторно во сенките.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Ме викаше, стрико Онисифоре, некако се рассонил Лозан Перуника и го одвоил грбот од чергата под себе; останал да седи во несовладана зашеметеност и потпрен со раце на земјата за да не падне повторно во длабочините на непостоењето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Подоцна навистина некој поет од Кукулино, од Љубанци, од Чучер или од Мирковци, од едно од тие села под црногорицата, ја споменувал со затворени очи и испиено лице пожртвуваноста на Ганка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
За ова да не биде забележано, ја спушти повторно во полната чинија. ѝ требаше вода, грутка ѝ застана во грлото.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Како натрапник повторно во нејзините мисли се обиде да се всели тој.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На почетната страница од нивниот сајт напишано е: Се надеваме дека до сега не сме ве разочарале, и дека повторно во некоја песна, некој стих, некое зборче или пак тон, ќе пронајдете дел од себе, дел од вашиот живот, затоа што светот во кој што живееме, малку е убав, малку за нигде, ама единствен кој што го познаваме.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Маргарита не ме погледна повторно во прозорецот но тоа токму и го докажува контактот, неговиот таинствен пулс; Ана можеби е срамежлива или едноставно ѝ изгледа бесмислено да го прифати одблесокот на тоа лице кое пак ќе се насмее за Маргарита, а освен тоа важно е да се стигне до Сен-Силпис бидејќи ако до крајот има уште осум станици на линијата Порт д Орлеан, само три се спојуваат со други линии па само доколку Ана се симне на една од тие три станици мене ми останува можноста да се поклопиме; кога возот почна да забавува пред Сен-Силпис погледнав еднаш па уште еднаш во насоката на Маргарита барајќи ги очите кои Ана сè уште меко ги потпираше врз работите од вагонот како да се согласува со тоа Маргарита веќе и да не ме погледне, со тоа дека залудно е пак да се очекува таа повторно да го гледа одблесокот кој ја чека за да ѝ се насмевне.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
И секој повторно во својот свет, се обидуваме да го фатиме сонот!
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Можеби повторно во петок? После твојот хор?
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тој, гледано отстрана, како да беше напуштен? - запрашав повторно во алузивен тон.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но кога Али Фетхи Окјар се најде како амбасадор на Република Турција во Лондон, баба веруваше оти Бог е повторно на нејзина страна, и синот Сами ќе појде повторно во Лондон, при својот вујко.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со нив како да бев повторно во стариот Тунис, во Картагина на мојата младост.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше тоа подвижниот ум на земјата, со која вешто раководеше новиот владетел!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Дали Арафат ќе успееше да го осмисли враќањето во слободна Палестина доколку го добиеше моралниот консензус на сите Палестинци?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се вративме повторно во истата куќа да преноќиме и старата веднаш нè праша: Милка, го вративте ли?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Конечно бевме на свој терен, се развеселивме и почнавме да пукаме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Оттаму отидовме повторно во Приштина, се сместивме некаде кај стадионот во една куќа чардаклија.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
А тој вели: Не бабо, само тоа не може да се случи.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Се наоѓаше повторно во Министерството на љубовта, каде сѐ му беше простено, со душа бела како снег.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Легна повторно во креветот и се обиде да се прибере.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се врати во својата полукабина без да погледне повторно во О'Брајан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон не погледна повторно во него, но вознемиреното лице слично на череп беше толку живо во неговата свест, како да му стои пред очи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сега сврти се и погледни повторно во огледалото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Повторно во предавалната се слушна врева.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се вратив повторно в кревет, легнав, но не можев веќе да заспијам.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Морав да носам тежок корсет кој ги штитеше повредените делови од моето тело, но, колку и закрпено да се чувствував, ми беше мило што сум повторно во Фектори.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Кога царот Ирод наредил да се исколат децата, - продолжи игуменот, - тогаш Евреите, одејќи од куќа во куќа, оставале бршленова гранка во секоја куќа каде што ќе заколеле дете за да не се навраќаат повторно во тие куќи.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Луѓето што копаа гроб, ги извадија коските од Лиќо, татко му на Танаил и ги собраа во вреќичка за да ги стават повторно во гробот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Нашата задача и мака е, ако прекантари тоа рамновесие кај човекот - да го вратиме повторно во првобитната душевна и разумна терезија... Душата е една од тајните над тајните...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Господ знае што ќе биде со мене, запаѓаше Јагулче повторно во спиралата на сомнежот и фаталноста.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко повторно во свеста откриваше некаква врска, само нему докрај јасна, помеѓу откриената Атлантида на ракописите и онаа прекинатата на патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но понекогаш тоа ги тера да погледнат повторно во својата сопствена култура и да почнат да го почитуваат она што претходно го игнорирале.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Жалам но ќе морам да им го објаснам сето ова на другарите ако ме викнат на разговор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Јас сепак мислам оти не е редно така да се постапува - се замеша повторно во разговорот новинарот Господ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога доктор Пачев влезе повторно во мојата соба можеби за да натокми уште некој податок во врска со исчезнувањето на Пеперутката, за малку да се изнасмеам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Секој од нив ќе го остави екот од својот лет, звук што со ветриштата ќе го заобиколи светот и ќе им говори повторно во некои други времиња на синовите од синовите на нивните синови, заспани, а сепак вслушани кон немирното полноќно небо.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кога наѕре повторно во дупката, на Лисицата ѝ се стори дека Зајачето умрело, па си замина.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Уште пет минути!... Од дома... од дуќанот... од омнибусот, од таванчето... колку да се измоча... за да се нацрта уште побрзо во „Генитрон”... да се струполи тука, распуштен пред канцеларијата на де Перер...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Задишани... зашеметени... стегнати... од страв, да се размавтаат пак со нивната фиксидеја... да го удават пак Куртиал со нивните бескрајни загатки... секогаш и сепак во врска со „соларните мелници“... со соединувањето на „малите испарувања”... со повлекувањето на Андите... со движењето на кометите... сѐ додека остануваше и ронка воздух на дното на необичниот мев... сѐ до последниот трепет на гнасните коскишта... 138 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Повторно во врска со признавањето на својот патент- систем, најдобриот, најхерметичниот, за секаков вид пумпи за точаци...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Не повторно во реката!“, си се предупредува.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Зошто секое антиупатство (Хорацио, поради брзината на говорот ги изговара заедно) да не добие свој наслов?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Јас дотогаш понекогаш и си помислував дека и мене може да ми се случи да морам да заминам негде џенем, се разбира ако одлучи татко ти да си замине дома, во Новодеревјановское; жената секогаш е врзана со некој невидлив конец за мажот; ние сме сенки на чекорите на мажите; иако јас и не го прифаќав којзнае колку тоа; мислам на женското почитување ; но не зборувам само за себеси; зборувам за жените; за нивните среќи и несреќи; да, дотогаш помислував оти може да се случи и тоа, да заминеме некогаш заедно кон тоа негово Новодеревјановское; но тој ден, кога на чардакот кај дед Павел ја видов сета онаа церемонија, и оние глави без шапки што се веднеа пред Истокот како пред кандило, сфатив дека на Козаците и на другите Белогардејци им нема враќање, дека тоа никогаш нема да се случи, и дека стојам помеѓу луѓе откорнати од некоја огромна далечина и којзнае како довтасани дури до овде, до чифликот на некој си Турчин кој исто така е откорнат одовде и е фрлен којзнае каде, негде во Азија ли, во Анадолија ли, и тогаш навистина повторно помислив на Војните и повторно во ушите ги слушав проклетите војнички труби без да знам кој со кого војува, кој на кого му копа гроб, кој кого го черечи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ме дотепаа, ме фрлија повторно во очај; дојдов дома, ја отворив вратата и почнав да го молам Висара да стане од постела, да излезе надвор, да трча и шета колку може, да нема страв и да не се плаши од ништо зашто со Зенула е свршено; но неговата глава не се креваше од перницата, тргната беше да оди надолу, а неговото лице да венее и да гасне како скинат цвет....
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Имам сто лица, но одразот во огледалото е секогаш празен, лажен, непознат, а имам само една душа која морам да ја пронајдам длабоко во ноќта, кога повторно во мене ќе си најде место осаменоста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Таа добро позната, возвишена, очајнички меланхолична, стара но не излитена, можеби посвежа, спокојна, слободна, горда осаменост.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не можеме да излеземе прочистени од загушливите и замаглени секојдневија и повторно во период од неколку неброени часови како неминовна нужност ќе ги заменам улогите, затоа што играта со сопствените чувства и мисли, а не ретко со другите ми причинуваше задоволство.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Момче со копнежлив поглед, поглед насочен кон височините, длабоко втиснат поглед во целта, подготвен да се бори со неа сè додека не ја разбие и повторно во безопасни парчиња.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Прашањето било само за тоа дали Македонија ќе биде повторно во рамките на Кралството Југославија или во југословенската федерација, формирана од комунистите.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Бидејќи во август 1944 година војната сè уште траела, тоа била една од причините Велика Британија да се однесува многу внимателно со македонското национално прашање, сè до новата поделба на интересните сфери.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но кој да навлегува повторно во спиралата на старите мисли, нека останат длабоко потиснати во потсвеста за да избијат еден ден во книга!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
1977. Повторно во Европа. Песни: Историја на ноќта.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бо Барцелона му објавуваат книга со два раскази. 1978.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Почесен докторат на Сорбона. Патува во Женева и Египет.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
1979. Излегува книгата Борхес зборува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се чувствував како да се враќам од Пеколот, повторно во Рајот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во мислата да се вратам повторно во Кочани на годишен одмор моментално ме предомисли другарка ми Ило.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сè би дала да не сум во Маврово, туку да сум повторно во Париз, и повеќе од сè на светот би сакала да можам да се вратам две години наназад и да го доживувам тоа што тогаш го доживував.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Вака беше: Откако прилично одамна го добив она писмо од Ивана, во кое таа во детали ми имаше раскажано за нејзините доживувања во Дизниленд, немав мира ни дење ни ноќе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)