полека (прил.) - око (имн.)

Разденувањето ги бришеше ѕвездите и полека окото се полнеше со светлина: зеленикава, па жолтеникава и на крајот азурно-сина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Но откако дојде на себеси кутрата Неда - отвори полека очи.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)