полека (прил.) - стар (прид.)

Беше топло иако лилавиот превез на залезот ги покриваше полека старите куќи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А сега, како да не беше тој, како друг некаков човек да говореше со неговата уста: - Ти, Веле, започна полека стариот мајстор, - ти добро рече, аџамија.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)