После ни влегоа да нѐ тепаат...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога нѐ отпретаа, нѐ триеја со снег, на голо триеја и после ни запалија оган, и ние се туркавме околу огнот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога појдовме заедно во канцеларијата на воспитачот и кога Бане му објасни зошто сме дошле, тој прво се намршти, а после ни рече да ги кренеме нозете.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)