Шефот се консултира со третиот член на комисијата кој постојано молчеше, па продолжи: – Луѓе, вашата коза Сталинка не може да влезе во никакви пописни листи.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Истовремено, од него дуваат „ледени ветрови“, има „рибја уста“ од која се цеди „леплива магла“; кожата на лицето му е „сипаничава и рапава“; и постојано молчи „како нетмур“ кој „никако ни да ги проголта, ни да ги исплука“ зборовите и мислите.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тој Толе постојано молчеше. Седи на столот, ги скрстил рацете и гледа во шарениот килим.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)