Или поточно моите татковци. (Се разбира кога некој од нив ќе се измолкнеше од темнината на размислите и ќе ми пријдеше)...
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Притоа, ова е битно да го спомнам, никогаш не се откажав од овој експеримент иако негде во свеста, но многу длабоко, ме подјадуваше сомнението дека вистинската средба се уште се нема случено.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)