Посматрачот всушност се врти во реалното време и простор, истовремено пак со таа активност предизвикува некои потполно поинакви, преку компјутерските програми симулирани ефекти, коишто му овозможуваат влегување во паралелните простори и со тоа нивно испитување и населување.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Виртуелната активност на посматрачот е овозможена токму од тој домашен, хуманизиран интерфејс во форма на стол; тоа ни укажува на авторовата досетливост да ја симулира во уметнички медиј вистината на текстот на Вирилио за „последното возило”.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Една од првите скици за “Големото Стакло” прикажа потполно поинаква сцена, поврзана со насловот: невеста која во свадбената ноќ ја соблекуваат двајца просци.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)