И притоа вреват и се довикуваат како во празнично утро...
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Празнично утро. Костадин е сам, и, токму после миењето, се брише со крпа).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Тоа, Костадине, тоа! Го осетив сношти на полноќ!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)