На пат.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Дотогаш ми беа непознати таа слатка болка и тој горчлив копнеж да се даде нов живот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Во начинот на кој чекоревме една крај друга, во тоа како молчевме и како повремено го прекинувавме молкот со по некој збор, за првпат почувствував колку се бев изменила во текот на тие години минати во Гнездо, почувствував и колку мојата мајка се променила.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Има желба да му рече неколку зборови за прекор затоа што толку време не го видел, ама кога си помисли дека судбината на Кире тече под извиците на командите и дека тој е облечен во воена униформа, си ја голтна намерата.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Како некаква бездна да зјаеше помеѓу оние наши животи некогаш, и овие постоења сега; бездна која ги помируваше некогаш и сега, проголтувајќи ги во себе горчината и омразата, оставајќи само тапа помирливост и густо молчење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И за првпат почувствува радост.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Една ноќ во која се разбудив а остатокот од сонот уште ме залажуваше дека Рајнер е крај мене на постелата, јас за првпат почувствував како заедно, како едно, ми чукаат срцето, утробата и меѓуножјето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)